Pec Pod Snezkou

Het weekend van 12-13-14 december was het skiweekend. Samen met de 3 andere West-Vlamingen en een 26 tal andere erasmussers trokken we richting het Reuzengebergte in het Noorden aan de Poolse grens.

Met een 2 tal uur stevige nachtrust in de benen verzamelden we om 9u in Dejvicka om de reis te beginnen. Per metro zetten we koers naar Cerny Most, een plaats die bekend staat om zijn groot busstation. Dat we met de bus gingen wisten we al vroeger, maar dat het een gewone lijnbus was, was wel een nieuw gegeven. De rit zou immers 3,5 uur duren. Kun jij het je inbeelden dat de Lijn een busverbinding inlegt tussen pakweg Hasselt en Gent?

Eens aangekomen installeerden we ons eerst in ons hotel. Het was er best wel luxueus als je het vergelijkt met de hostels die je als reizende student boekt, maar slaap is belangrijk op een skivakantie he. We hadden een kamer van 4 (wat dus mooi uitkwam), met een kleine tv en een badkamer met douche/wc. Op het gelijkvloers was er ook nog een restaurant. Nog een niet onbelangrijk detail: de piste (een van de) was op nog geen 100m van ons hotel! Al konden we hier de eerste dag/avond niet van profiteren aangezien onze ski verhuur shop een kilometer verder lag..

Het werd al gauw 17u, en met de skis in het aanslag stonden we te trappelen om de bergen op te zoeken. In Pec Pod kan je aan avondski doen op enkele pistes, dus ondanks het feit dat de dag al bijna om was hadden we nog 4u skigenot voor de boeg! De eerste afdaling dan maar.. mijn laatste ski-ervaring dateert toch al van rond de millenniumwisseling, maar toch ben ik niet gevallen! De eerste meters waren wat onwennig, maar net zoals je het fietsen niet verleert, is ook het skien iets dat je direct terug onder de knie hebt (tenzij je valt, dan is de ski meestal boven de knie..).

Bij collega Thomas liep het ook van een leien dakje, bij collegae Jorn en Stijn daarentegen was de gewenning aan de witte massa minder vanzelfsprekend. Stijn had het ooit al eens een dagje gedaan, dus de basistechniek kende hij wel. Door het weekend heen maakte hij ook veel progressie, waardoor het tegen het einde niet meer opviel dat het nog maar zijn 1,5ste keer was. Jorn, bij wie het een maidenafdaling was, liet een ander beeld na. Hij lag meer met zijn smikkel op de grond dan dat ie recht stond :). Thomas en ik probeerden hem de basistechniek aan te leren (het 'ploegen'), maar keer op keer ging het mis in de bochten. Het was alsof ie 'uit de bocht' ging, maar tegelijkertijd ging ie amper vooruit. Deze combinatie is moeilijk te begrijpen he? Maar.. net als Stijn maakte ook Jorn progressie doorheen het weekend en kende de rode pistes tenslotte geen geheimen meer voor hem!

Des avonds, na het nuttigen van onze maaltijd in het restaurant van het hotel, was het voor mij meteen bedtijd. Het feestje van de avond voordien, de oncomfortabele busreis en de avondski hadden gezamelijk Jan Vaak opgetrommeld..

De volgende dag. Opstaan om 8u, ontbijten om 8u20, op de latten om 9u. De avondski van vrijdag was maar op 1 piste, dus vandaag waren er nog genoeg andere pistes om te verkennen (5 blauwe, 6 rode, 1 zwarte). Tegen de namiddag hadden Thomas en ik ze echter allemaal een paar keer gedaan (jaja, ook de zwarte), dus gingen we Stijn en Jorn nog eens even opzoeken die lessen kregen. Ook maakte ik enkele filmpjes, die je bij de fotos (hier) kan bekijken. De kwaliteit van de filmpjes laat soms te wensen over, maar skien en filmen tegelijk is niet altijd zo eenvoudig.. :)

Zaterdagavond was er wel tijd voor een après-ski, welke we nuttigden in een gezellige blokhut onderaan de piste.

Zondag dan: opstaan, eten, skien (9u), eten, skien, skis terugbrengen (16u), bus op, bus zitten, bus aankomen (21u), metro nemen, eten, metro nemen, tram nemen, trap oplopen, thuis aankomen (22u30). Ik denk dat u bij elks wel iets zal kunnen inbeelden.

Al bij al was het een bangelijk weekend. Ik had er al een tijdje naar zitten uitkijken, en de verwachtigen werden ingelost, wat kan een arme student nog meer hebben. Zelfs mijn test van CVVR de maandag nadien was in orde :).

Van tests gesproken, de dinsdag ervoor hadden we voor het vak Multimedia (gaat over beeldbewerking, Jpeg codering en Vector Quantisatie) een assessment. Dat is een test (25 vragen) die bepaalt of je examen mag afleggen. Ietwat onverwacht bleek de score enorm mee te vallen: ik was de primus met niet minder dan 91%! Het jammere is dat dit punt eigenlijk niet echt mee telt in de eindscore, het kan volgens de prof echter wel 'in mijn voordeel' spelen tijdens het mondeling examen. Om eerlijk te zijn.. vorige donderdag had ik een andere test (geen assessment) van PLC en die was minder schitterend. Het resultaat zal mij echter nog onbekend blijven tot in januari..

Dit was het zo ongeveer. Het afgelopen weekend (met als thema '3 belgian idiots') waren Arne en Wim op bezoek, maar daarover vertel ik binnekort meer.

Elks ne goeiendag!

Geen nieuws, goed nieuws?

Eigenlijk wel.. Wat is er gebeurd sinds 20 november: Kerstmis heeft zijn intrede gedaan in Praag, en de Sint is gepasseerd.

Het is opmerkelijk hoeveel belang de Tsjechische bevolking aan Kerstmis hecht. Vanaf eind november, begin december worden verspreid over heel de stad kerstmarktjes opgetrokken en worden de winkels versierd met lampjes en kerstballen. Dagelijks, vooral 's avonds dan, worden deze kerstmarkten overspoeld met locals, jong en oud. De kraampjes verkopen meestal prullerij versieringen, warme kledij (mutsen, handschoenen, sjaals, ..), eten (worsten, rolls, snoep, pannenkoeken, ..) of dranken (gluhwein, frisdranken, rum, ..). Een echte jeneverbar zoals op de kerstmarkt van Leuven ben ik hier jammergenoeg nog niet tegengekomen.

Hier een sfeerbeeldje. De kwaliteit van de foto is bedenkelijk, maar dat komt door de 'nachtmodus' die een lange sluitertijd heeft. Enkele andere foto's vind je ook hier.


En dan nu, de Sint. In tegenstelling tot de kersthype, is er van het sintengebeuren weinig te merken in Praag. In de winkels is er amper reclame voor en waar de Belgische Delhaize rayons chocolade sintfiguren heeft staan, blijft dit hier beperkt tot een standje van enkele vierkante meter. Wat de Tsjechen in de plaats wel meer doen dan de Belgen, is verkleed op straat komen.

Gisterenavond was het straatbeeld dan ook getekend door trio's van sinten, duivels en engels. Neenee, meneer Piet de Zwarte kennen ze hier niet. De Sint wordt in zijn 'missie' bijgestaan door een Engel en een Duivel. U kan al raden welke van de twee de sint probeert te overtuigen van de goedheid van het kindgeval, en welke andere argumenten aanhaalt voor diens innerlijke slechtheid. De engeltjes (verkleed tot op het aureooltje en de vleugels toe) delen ook snoepjes uit en de duivel staat wat te zwaaien met zijn zweep of ijzeren ketting. Dit trio's komst of doortocht wordt ook steeds opgeluisterd door belgerinkel, wat soms voor een kakafonie zorgt wanneer er op een plaats een viertal, of meer, Heilig mannen aanwezig zijn.. Er bestaat trouwens een interessante theorie omtrent de missie van de Sint, naar de hand van collega Thomas. Je kan zijn fantasiën raadplegen op deze blogpost: Sinterklaas met een (co)missie (zie halverwege post).

Wie goed is krijgt lekkers.. jammer van de kleine keukentafel, want Vinohradska 61 is héél braaf geweest. Het bewijs vindt u op onderstaande foto's.




De 'schijfjes' die je op de foto's ziet zijn de Tsjechische variant van nicnacs, want die kennen ze hier niet. Aan chocolade, mandarijntjes, mariabeeldjes en speculoos echter geen gebrek.

Tot hier de terugblik, maar wat er voor het komende weekenden op het programma staat is ook allerminst saai te noemen. Van vrijdag tot zondag is er een skitrip gepland in Pec Pod Snezkou, een klein skigebied in het noorden van Tsjechië! Een weekje later komen Arne en Wim op theevisite, dan is het Kerstmis en daarna Nieuwjaar in Krakau.. drukke tijden dus. Dit betekent ook dat het avontuur hier stilaan op zijn einde loopt. Jammer, want ik begon me hier net thuis te voelen :)

Wie wilt er een mandarijntje? Of een chocolaatje, of een speculoosje, of een marsepijnedingetje, of een 'schijfje', of of of ..

Na shle!