3 belgian idiots

Vooreerst een Gelukkig Nieuwjaar aan alle lezertjes!

Mijn luiheid van de voorbije weken gebiedt me echter nog even te vertellen over het voorbije jaar, met name het weekend (breed begrip) van 17 tot 21 december. Dat weekend kwamen er 2 orionners op bezoek, Arne en Wim.

Over die dagen valt veel te vertellen.. Ik moet het echter samenvatten als 'What happens in Prague, stays in Prague'. Een ingewijd student weet meteen wat dit betekent, een niet-ingewijd student kan de mosterd gaan zoeken in de titel van deze post.. Maar, we hebben ons geamuseerd, dat staat vast!

Een selectie van de foto's kan je terugvinden bij de andere foto's, al moet ik er nog een deel krijgen van collega Arne, maar voorlopig kunnen jullie hier dus al mee verder.

Pec Pod Snezkou

Het weekend van 12-13-14 december was het skiweekend. Samen met de 3 andere West-Vlamingen en een 26 tal andere erasmussers trokken we richting het Reuzengebergte in het Noorden aan de Poolse grens.

Met een 2 tal uur stevige nachtrust in de benen verzamelden we om 9u in Dejvicka om de reis te beginnen. Per metro zetten we koers naar Cerny Most, een plaats die bekend staat om zijn groot busstation. Dat we met de bus gingen wisten we al vroeger, maar dat het een gewone lijnbus was, was wel een nieuw gegeven. De rit zou immers 3,5 uur duren. Kun jij het je inbeelden dat de Lijn een busverbinding inlegt tussen pakweg Hasselt en Gent?

Eens aangekomen installeerden we ons eerst in ons hotel. Het was er best wel luxueus als je het vergelijkt met de hostels die je als reizende student boekt, maar slaap is belangrijk op een skivakantie he. We hadden een kamer van 4 (wat dus mooi uitkwam), met een kleine tv en een badkamer met douche/wc. Op het gelijkvloers was er ook nog een restaurant. Nog een niet onbelangrijk detail: de piste (een van de) was op nog geen 100m van ons hotel! Al konden we hier de eerste dag/avond niet van profiteren aangezien onze ski verhuur shop een kilometer verder lag..

Het werd al gauw 17u, en met de skis in het aanslag stonden we te trappelen om de bergen op te zoeken. In Pec Pod kan je aan avondski doen op enkele pistes, dus ondanks het feit dat de dag al bijna om was hadden we nog 4u skigenot voor de boeg! De eerste afdaling dan maar.. mijn laatste ski-ervaring dateert toch al van rond de millenniumwisseling, maar toch ben ik niet gevallen! De eerste meters waren wat onwennig, maar net zoals je het fietsen niet verleert, is ook het skien iets dat je direct terug onder de knie hebt (tenzij je valt, dan is de ski meestal boven de knie..).

Bij collega Thomas liep het ook van een leien dakje, bij collegae Jorn en Stijn daarentegen was de gewenning aan de witte massa minder vanzelfsprekend. Stijn had het ooit al eens een dagje gedaan, dus de basistechniek kende hij wel. Door het weekend heen maakte hij ook veel progressie, waardoor het tegen het einde niet meer opviel dat het nog maar zijn 1,5ste keer was. Jorn, bij wie het een maidenafdaling was, liet een ander beeld na. Hij lag meer met zijn smikkel op de grond dan dat ie recht stond :). Thomas en ik probeerden hem de basistechniek aan te leren (het 'ploegen'), maar keer op keer ging het mis in de bochten. Het was alsof ie 'uit de bocht' ging, maar tegelijkertijd ging ie amper vooruit. Deze combinatie is moeilijk te begrijpen he? Maar.. net als Stijn maakte ook Jorn progressie doorheen het weekend en kende de rode pistes tenslotte geen geheimen meer voor hem!

Des avonds, na het nuttigen van onze maaltijd in het restaurant van het hotel, was het voor mij meteen bedtijd. Het feestje van de avond voordien, de oncomfortabele busreis en de avondski hadden gezamelijk Jan Vaak opgetrommeld..

De volgende dag. Opstaan om 8u, ontbijten om 8u20, op de latten om 9u. De avondski van vrijdag was maar op 1 piste, dus vandaag waren er nog genoeg andere pistes om te verkennen (5 blauwe, 6 rode, 1 zwarte). Tegen de namiddag hadden Thomas en ik ze echter allemaal een paar keer gedaan (jaja, ook de zwarte), dus gingen we Stijn en Jorn nog eens even opzoeken die lessen kregen. Ook maakte ik enkele filmpjes, die je bij de fotos (hier) kan bekijken. De kwaliteit van de filmpjes laat soms te wensen over, maar skien en filmen tegelijk is niet altijd zo eenvoudig.. :)

Zaterdagavond was er wel tijd voor een après-ski, welke we nuttigden in een gezellige blokhut onderaan de piste.

Zondag dan: opstaan, eten, skien (9u), eten, skien, skis terugbrengen (16u), bus op, bus zitten, bus aankomen (21u), metro nemen, eten, metro nemen, tram nemen, trap oplopen, thuis aankomen (22u30). Ik denk dat u bij elks wel iets zal kunnen inbeelden.

Al bij al was het een bangelijk weekend. Ik had er al een tijdje naar zitten uitkijken, en de verwachtigen werden ingelost, wat kan een arme student nog meer hebben. Zelfs mijn test van CVVR de maandag nadien was in orde :).

Van tests gesproken, de dinsdag ervoor hadden we voor het vak Multimedia (gaat over beeldbewerking, Jpeg codering en Vector Quantisatie) een assessment. Dat is een test (25 vragen) die bepaalt of je examen mag afleggen. Ietwat onverwacht bleek de score enorm mee te vallen: ik was de primus met niet minder dan 91%! Het jammere is dat dit punt eigenlijk niet echt mee telt in de eindscore, het kan volgens de prof echter wel 'in mijn voordeel' spelen tijdens het mondeling examen. Om eerlijk te zijn.. vorige donderdag had ik een andere test (geen assessment) van PLC en die was minder schitterend. Het resultaat zal mij echter nog onbekend blijven tot in januari..

Dit was het zo ongeveer. Het afgelopen weekend (met als thema '3 belgian idiots') waren Arne en Wim op bezoek, maar daarover vertel ik binnekort meer.

Elks ne goeiendag!

Geen nieuws, goed nieuws?

Eigenlijk wel.. Wat is er gebeurd sinds 20 november: Kerstmis heeft zijn intrede gedaan in Praag, en de Sint is gepasseerd.

Het is opmerkelijk hoeveel belang de Tsjechische bevolking aan Kerstmis hecht. Vanaf eind november, begin december worden verspreid over heel de stad kerstmarktjes opgetrokken en worden de winkels versierd met lampjes en kerstballen. Dagelijks, vooral 's avonds dan, worden deze kerstmarkten overspoeld met locals, jong en oud. De kraampjes verkopen meestal prullerij versieringen, warme kledij (mutsen, handschoenen, sjaals, ..), eten (worsten, rolls, snoep, pannenkoeken, ..) of dranken (gluhwein, frisdranken, rum, ..). Een echte jeneverbar zoals op de kerstmarkt van Leuven ben ik hier jammergenoeg nog niet tegengekomen.

Hier een sfeerbeeldje. De kwaliteit van de foto is bedenkelijk, maar dat komt door de 'nachtmodus' die een lange sluitertijd heeft. Enkele andere foto's vind je ook hier.


En dan nu, de Sint. In tegenstelling tot de kersthype, is er van het sintengebeuren weinig te merken in Praag. In de winkels is er amper reclame voor en waar de Belgische Delhaize rayons chocolade sintfiguren heeft staan, blijft dit hier beperkt tot een standje van enkele vierkante meter. Wat de Tsjechen in de plaats wel meer doen dan de Belgen, is verkleed op straat komen.

Gisterenavond was het straatbeeld dan ook getekend door trio's van sinten, duivels en engels. Neenee, meneer Piet de Zwarte kennen ze hier niet. De Sint wordt in zijn 'missie' bijgestaan door een Engel en een Duivel. U kan al raden welke van de twee de sint probeert te overtuigen van de goedheid van het kindgeval, en welke andere argumenten aanhaalt voor diens innerlijke slechtheid. De engeltjes (verkleed tot op het aureooltje en de vleugels toe) delen ook snoepjes uit en de duivel staat wat te zwaaien met zijn zweep of ijzeren ketting. Dit trio's komst of doortocht wordt ook steeds opgeluisterd door belgerinkel, wat soms voor een kakafonie zorgt wanneer er op een plaats een viertal, of meer, Heilig mannen aanwezig zijn.. Er bestaat trouwens een interessante theorie omtrent de missie van de Sint, naar de hand van collega Thomas. Je kan zijn fantasiën raadplegen op deze blogpost: Sinterklaas met een (co)missie (zie halverwege post).

Wie goed is krijgt lekkers.. jammer van de kleine keukentafel, want Vinohradska 61 is héél braaf geweest. Het bewijs vindt u op onderstaande foto's.




De 'schijfjes' die je op de foto's ziet zijn de Tsjechische variant van nicnacs, want die kennen ze hier niet. Aan chocolade, mandarijntjes, mariabeeldjes en speculoos echter geen gebrek.

Tot hier de terugblik, maar wat er voor het komende weekenden op het programma staat is ook allerminst saai te noemen. Van vrijdag tot zondag is er een skitrip gepland in Pec Pod Snezkou, een klein skigebied in het noorden van Tsjechië! Een weekje later komen Arne en Wim op theevisite, dan is het Kerstmis en daarna Nieuwjaar in Krakau.. drukke tijden dus. Dit betekent ook dat het avontuur hier stilaan op zijn einde loopt. Jammer, want ik begon me hier net thuis te voelen :)

Wie wilt er een mandarijntje? Of een chocolaatje, of een speculoosje, of een marsepijnedingetje, of een 'schijfje', of of of ..

Na shle!

Jaapppaaaaaaaaaa

En zo geschiedde.. Vrijdagavond omstreeks 18u het kot verlaten om na een ritje met de tram, metro, bus en vliegtuig aan te komen in het reeds in maneschijn verlichte Dublin. Mijn reisdocumentenmap, die welgeteld uit een halve bladzijde bestond, verleidde me om bus 16A of bus 47 te nemen.

U als lezer hebt totaal geen idee welke bussen dit zijn, dus doen deze nummers er weinig toe, doch, laat het duidelijk zijn dat er twee mogelijke bussen waren. Maar ook dat is niet zo belangrijk, het komt erop neer dat ik gewoon de bus moest nemen. Zo gezegd, zo gepland. De uitvoering was echter minder vanzelfsprekend, ik had immers nog geen 'vreemde munten' op zak. Euro's, wel te verstaan. Dan maar terug de terminal naar binnen op zoek naar een ATM. Daar 2 maal 50 euro afgehaald en ik weer naar de ticket-verkoop-automaat. Echter, toen ik een der biljetten in de gleuf begeleidde, weigerde de machine dit te aanvaarden. Noch in de andere richting, noch ondersteboven, noch in de andere richting én ondersteboven. Ik weer naar binnen, op zoek naar een geldwisselaar. Zonder veel moeite gevonden en mijn 50 euro door een lieftallige dame laten wisselen in een handvol kleurige biljetten en munten. Deze keer was het ticketting machine beter uitgeslapen en bood me na wat vreemde lichtjes en geluidjes een 90 minutenticket aan.

De bus op (welke van de twee het was, weet ik niet meer, mijn excuses). Afstappen moest ik, volgens de website van de hostel, aan 'de laatste halte op Marlboroughstreet'. Maar, denk eens na, als er verschillende haltes zijn op een bepaalde straat, hoe kan ik dan weten welke de laatste is? 'On vera' dacht ik dan maar. Doelloos turend naar de passerende huizen ving ik een gesprek op tussen de mens naast mij en een meisje enkele plaatsen verder. Ze praatten Frans, en het meisje bleek hier al langer te zijn. Waarschijnlijk kwam die kerel naast mij haar op erasmus bezoeken? Op goed geluk vroeg ik hen dan ook waar 'de laatste halte' was. Ze had geen flauw idee, maar raadde me aan om 'in het centrum' uit te stappen. Ja, daar was ik veel mee geholpen. 'In het centrum'.. hoeveel huizen moeten er staan vooraleer je iets een centrum kan noemen, en welke halte in het centrum is het centrum van het centrum?

Ze moesten uitstappen, dus meer kon ik niet vragen. Enkele minuten later, wanneer de bus plots opnieuw halt hielt, klonk de stem van de chauffeur door de intercom: 'This is the center'. Waw, handig! Toen ik bij het uitstappen langs die vriendelijke meneer passeerde vroeg ik hem nog even waar Marlboroughstreet was, waarop hij eenvoudigweg zij, 'take a left here, and the first crossing is Marlboroughstreet'. Dublin, een grote stad? Yeah right..

Op dit uur, 0u00, zouden normaal de spoken wakker worden, dus besloot ik nog even uit mijn bed weg te blijven. Een korte verkenning van Dublin by Night leek me wel iets. Van spoken gesproken.. onvoorstelbaar wat voor mensen er 's nachts in Dublin rondlopen. Giechelende meisjes met lippenstift over heel hun gezicht en een korte rok in fluo geel, en stoere binken met een zwart-wit gestreept marcelleke. Het leek wel halloween..

Na wat rondlopen had ik een gezellige pub gevonden, alwaar ik een Budweiser bestelde. Deel 1 van deze bestelling bleek mee te vallen, de tapster pakte namelijk een halfliter glas. Deel 2, met name de betaling, stemde me minder vrolijk. 4,50 Euro voor een halve liter!? Dat is 4x zo veel als in Praag! Jongens, ben ik blij dat ik hier niet op erasmus ben ;) Wijselijk heb ik het dan ook maar bij dat ene pintje gehouden, en trotseerde ik wederom de enge straten richting de hostel.

De volgende ochtend, omstreeks 8u00, arriveerde team Ekospam in Dublin City. Zij waren dit maal Joris, Simon, Greg, Bob, Jakke en Barrie. Jasper zou tegen 9u30 vanuit Galway aankomen.

Met een Dublin Breakfast in de buik vulden we de dag met Dublin te doorkruisen. Van Noord naar Zuid en van Oost naar West. Steeds met een vleugje Liffey in de neus (de Liffey is een 80km lange rivier die door Dublin stroomt). Dublin is een beetje zoals Budapest, je kan het in 1 dag bezoeken, en de bezienswaardigheden gelijken op oude herenhuizen zoals je er in Praag honderden hebt.

Des avonds hebben we nog even de sfeer opgesnoven (figuurlijk, wees gerust) van het Ierse nachtleven. Vooreerst kwamen we terecht in een ietwat groot uitgevallen bar. Dulci is er niets tegen, de Lido evenmin. Misschien als je de oppervlakte van Lido en Musicafé samentelt, dat je er dan misschien wel komt. Maar goed, er stond een bar, wat tafels en stoelen en er stonden wat mensen te shaken. Af en toe passeerde er ook een bekend liedje de revue. Na enkele consumpties besloten we andere oorden op te zoeken.

Zo belandden we in een marginaal fuifkot. Marginaal, mijnheer? Ja, toch een beetje. Dat is toch alleszins de stempel dat ik iemand (de dj) geef als die lang haar (jaren '60) en een grote moustache heeft en een wit marcelleke draagt.. Bovendien bleken ze er fan te zijn van de Hollanders want niet alleen Heineken stond er op tap, maar ook Bavaria, de Hollandse Cara Pils. Na wat gefeest, gebeweeg ende geleuter besloten we ons schup af te kuisen, om hem nadien te scheren en te ketsen. Of, in mooi Nederlands, we kwamen in consensus overeen het etablissement te verlaten. De volgende ochtend dienden we trouwens reeds om 10u00 uit de hostel te zijn..

.. wat voor de hostel-toezicht-houdster dan ook een goede reden was om ons om 10u15 te komen melden dat we nog 5 minuten kregen om buiten te zijn :). Dag 2 was aangebroken. Na nog wat verplichte bezichtigingen, waaronder South Park (jaja, dat bestaat echt, alleen is het minder spectaculair als op tv), namen we omstreeks 14u00 de bus (CityLink) richting Galway. De busrit van 3,5u zorgde er al gauw voor dat we in schemerlicht in Galway aankwamen. Niet echt hét moment om een stad te bezoeken, maar door Joris zijn fratsen, Simon zijn smile-shutter-modus, Bob zijn geschater, Jasper zijn naïviteit, Jakke zijn onozeliteiten, Barrie zijn droge humor en Greg zijn lolbroek, werd het al gauw avond-avond.

Beginnen deden we deze keer vergezeld van 2 deernes uit Jaspers Galway-vriendenkring. In dit gezelschap belandden we in een Iers volksdansachtige pub waar de fluiten aardig klonken. Joris en Bob waagden zich, met enkele glazen moed achter de kiezen, ook even op de dansvloer waar ze door een plaatselijke Ierse de danspasjes aangeleerd kregen. Enkele luttele minuten later, ik schat dat het 23u30 was, hield de muziek plots op en gingen de lichten aan. De keet sloot. Raar, maar waar. We zetten de avond verder in een club/bar/pub enkele meters verder. Veel speciaals is er die avond niet meer gebeurd, wat niet verwonderlijk is aangezien de 2 dames, Lara en Jessica, reeds in hun bed lagen.

Dit maal was er geen verplicht opstaansuur, dus bleven we tot 11u00 in onze nest liggen. Dat we het ontbijt voor de zoveelste keer misten werden we al gewend. We vulden de dag met de verkenning van Galway. Eerst was Jaspers universiteit aan de beurt (ze hebben daar een goede 'Alma'), nadien zetten we koers naar 'het eiland met de vuurtoren'. Hiervoor stapten we een half uur lang over een lange pier in een baai, om uiteindelijk, als we aan het eiland kwamen, te mogen lezen dat 'trespassers will be prosecuted'. We mochten er dus niet op.. dan maar terug. Tot slot brachten we nog een bezoekje aan Jasper zijn kot.

Ook die avond, en vraag me niet waarom, bestond weer uit een tweeluik. De kick-off gebeurde in een bar, recht onder onze hostel. Het was er promo-avond, dus pintjes aan 3 euro, feest! Buiten de 2 dames van de vorige avond, kregen we ook nog gezelschap van Chris en Daniel, 2 Amerikaanse erasmussers. De een wist heel veel over België, Brussel, Brugge, Vlaanderen en Wallonië, de ander moest bij België en Brussel toch even denken welk van de twee nu de hoofdstad was van de ander. Na de indrink trokken we naar clubK, een, zoals de naam laat vermoeden, club. Het was er klein, maar gezellig. Bovendien was de muziek er super! Niets dan bekende 90's schijven. Wanneer de club rond 2u00 sloot (zoals alle clubs in Ierland), en ze ons rond 2u30 eindelijk buiten kregen, wandelden we nog even door het park. Aan de rand van het park mochten we ook nog even genieten van een Police chase, 4 tegen 1, waarbij die ene verloor..

Even terugrekenen. Om 11u de vlucht, dus om 9u30 in de luchthaven zijn. Eerst nog een bus van 3,5 uur, dus om 6u00 de bus op. Hoera, de eerste bus vertrok inderdaad om 6u00. Maar eerst wou ik nog een douche pakken en inpakken, wekker dus om 5u20.

Na 2 uur slaap, rond 5u20, werd ik dan ook gewekt door mijn wekker. Fysiek, wel te verstaan, ikzelf, als in ik, de denkende-ik, had het niet helemaal door en duwde de wekker af. Zo ook de tweede keer, zo ook de derde keer. Bij de vierde keer, het was toen al 5u45, vond ik dat het melodietje dat me steeds uit mijn slaap haalde me bekend voorkwam. Jaja, Alfred Judokus Kwak was mijn wekker besefte ik toen. '5u45, is dat voor of na 6u00?' was mijn eerste gedachte. Met een opgeluchte 'oef' kwam ik enkele seconden later tot het juiste antwoord. Vlug in mijn kleren, zak gepakt en weg. Tegen 5u55 was ik aan de bus, de halte was dan ook op 100m van de hostel. Was dat even nipt..

Zo vroeg vertrekken heeft ook zijn voordelen: er zit niet zo veel volk op de bus. Ik kon me gedurende de hele rit dan ook vanachter op de 5-zit leggen. Mits enige vertraging arriveerde de bus aan Dublin Airport. Om in te checken kon ik gebruik maken van een automaat. Het was wel handig, want ik kreeg ook de mogelijkheid om van seat te veranderen. Zo veranderde ik mijn seat 22c naar 7b. Vooraan in het vliegtuig is het stiller dus vond ik dit een mooie move.

7b, dat is naast 7a en 7c. Een Amerikaanse dertiger en een tsjechische jongedame achteraan de 20. Die Amerikaan had ik aan de gate al gezien. Hij zat op het einde van een rij stoelen, keek af en toe om zich heen en voelde zich precies wat ongemakkelijk. Ik zat toen enkele meters van hem verwijderd waardoor ik hem af en toe hoorde vragen aan de mens naast hem hoe laat het was. Zelf had hij ook een horloge, zo een hanger aan een ketting, maar daar schoot ie precies niet veel mee op. Maar dus, die kerel zat in het vliegtuig naast mij, aan het raampje. Hij keek op zijn horloge. Met mijn ogen helemaal naar links gedraaid (ze lagen bijna uit de kom) ving ik er ook een blik van op. Het wees 14u aan, terwijl het eigenlijk nog maar 11u was, waarschijnlijk daarom dat hij wat verward was. Het horloge weer in de zak, en hij keek naar buiten. Plots nam hij het weer in de hand en begon zijn hartslag te meten. Ook doorbladerde hij zijn paspoort, dat voorzien was van tientallen stempels. 'Ok, alles onder controle' leek hij te denken. Het vliegtuig begon ondertussen aan zijn taxirit naar de startbaan, en mijn vreemde buurman sloeg een kruisteken. Hierna vouwde hij zijn handen en ging in gebed. Af en toe onderbrak hij dit om zijn hartslag te meten. TERRORIST dacht ik toen!

Afgezien van de vreemde handelingen, het zweet op zijn aangezicht en de angstige blik in zijn ogen, is het vliegtuig als bij wonder NIET ontploft. Laat dat een aardig weetje zijn. Na het vliegtuig nog even op de bus, de metro en de tram. Dubway en Galwin was ten einde en ik moet zeggen, we hebben ons geamuseerd!

Bij wijze van afsluiting nog enkele weetjes. Wist je dat ..

.. in Ierland alle cafés en clubs rookvrij zijn? Een hele verademing als je het mij vraagt..

.. Lara en Jessica, de twee Italiaanse vriendinnen van Jasper, hem steeds Jappa noemen? Dit verklaart meteen ook de titel van deze post.

.. elke gate in de luchthaven van Praag zijn eigen security-check heeft? Je wordt dus niet op voorhand door de scanner gehaald, maar pas aan de gate.

.. ik bij de terugvlucht pas bij het instappen in het vliegtuig mijn identiteitskaart moest tonen en niet eerder?

.. alle clubs in Ierland sluiten om 2u00? Sommige cafés zelfs nog vroeger.

.. gypsies echt overal zijn? Van Madrid tot Praag tot Galway.

.. alcohol drinken in Ierland in het openbaar bestraft wordt met een boete van 350 euro?

.. er binnenkort wel enkele foto's online zullen komen..

.. ik eigenlijk weinig te vertellen had, maar toch weer wat heb kunnen vol zeveren?

.. ik medelijden heb met de mensen die dit moeten lezen? :)

Tot slot: Bij thuiskomst stond er ook een postkaartje op mij te wachten uit Maleisië! De postdatum (22 okt) leert ons meteen hoe ijverig de postmensen in de uithoeken van de wereld zijn, slechts 1 maand onderweg :)

Slaapwel!
W.

Galwin en Dubway, met dank aan Jan Opletal

Dinsdag 11 november. Wapenstilstand.. of toch voor jullie in het Westen. Hier is het als een andere lesdag. Geen nood echter, volgend weekend is het onze beurt. Maandag 17 november is een 'dubbele' feestdag.

Op 28 oktober 1939 was er in Tsjechoslovakije een studentenbetoging tegen de Nazi's. Door de gewelddadige tegenreactie van de Nazi's werd een student gedood, Jan Opletal. De begrafenis van deze martelaar leidde wederom tot een gewelddadige anti-Nazi betoging. Enkele dagen later, op 17 november, beslisten de Nazi's alle scholen en universiteiten in Tsjechoslovakije te sluiten. Ook werden er 1200 studenten naar concentratiekampen gestuurd en 9 anderen geëxecuteerd.

50 jaar later, op 17 november 1989, werd deze verschrikkelijke gebeurtenis herdacht door een studentenmars. De mars liep echter uit de hand en er werd van het moment gebruik gemaakt om te protesteren tegen het communisme. De ordediensten reageerden hier wederom zo gewelddadig op dat ook Jan Met De Pet in opstand kwam tegen het communistische bewind. Hiermee startte de Paarse revolutie die uiteindelijk van Tsjechoslovakije een democratie maakte.

Sinds 1941 is 17 november uitgeroepen tot de Internationale Studentendag en "the Day of a Struggle for Freedom and Democracy", vandaar dat we vrijaf hebben, maar dat is dus pas voor volgende week.

(vlnr: Jorn, Stijn, Brecht, Thomas en ik. Of korter: de West-Vlamingen en ik..)
Nog een detail: ik ben de kleinste, maar op een trap staan kan dit camoufleren :)

Over volgend weekend gesproken.. Jasper, Jaspeir, ofte Jappe, zit momenteel in Galway op erasmus. Via via vernam ik dat er een Leuvense delegatie hem volgend weekend ging opzoeken. Een korte zoekactie van mijnentwege leverde twee interessante dingen op. Ten eerste is het voor mij een verlengd weekend, en ten tweede viel de prijs van een vliegticket van Praag naar Dublin best wel mee, 160€ heen en terug. Enkele ogenblikken later stond ik dan ook mee op de 'Guest list' van de Ierland-trip, naast Simon, Joris, Jakke, Barrie, Bob en Greg.

Vertrekken doe ik vrijdagavond, rond 20u30 met Aer Lingus (EI0647). Tegen 22u (plaatselijke tijd) zou ik dan in Dublin aankomen. Daar heb ik voor 1 nacht een hostel geboekt, aangezien de andere belgen pas zaterdagmorgend aankomen. Zaterdag en zondag zijn dan voor Dublin gereserveerd, maandag en dinsdag voor Galway, een 220km verder. Voor mij zal de dinsdag maar kort zijn want mijn vlucht vertrekt tegen de middag, voor de andere homies is dit dinsdagavond. Pret verzekerd dus, al hoop ik dat mijn keelpijn tegen dan de deur uit is. Ook hoop ik dat de piloot deze keer geen gekke dingen doet zoals enkele dagen geleden in Italië :)

Wist je trouwens dat als je van Praag naar Dublin wil rijden, je dan over de belgische E40 moet?

Over de voorbije week valt niets spannends te vertellen, dus zullen we het hier bij houden.

G'day mates!

Jsem student, to je pravda!

Het enige wat u hier te lezen krijgt zijn verslagen van reisjes en feestjes, en in bijna elke post staat het woord 'weekend'. Hoog tijd om terug eens wat academisch nieuws te brengen vooraleer u begint te denken dat ik hier enkel op vakantie ben..

Czech Language 0
Met rasse schreden vorderen we in deze wereld van woorden en accenten. De laatste aanwinsten zijn het lezen van de klok, de dagen van de week en de maanden, alsook de adjectieven en bezittelijke voornaamwoorden.

Voor ons zijn de dagen van de week best wel vreemde woorden, maar voor de czechen zit er een logica in. Elke dag is afgeleid van een ander woord dat hun betekenis verduidelijkt. Kijkt u zelf maar:

maandag: pondeli (po nedele, na zondag)
dinsdag: utery (vtoroj [rus], tweede dag)
woensdag: streda (stred, de middelste)
donderdag: ctvrtek (ctvrty, de vierde)
vrijdag: patek (paty, de vijfde)
zaterdag: sobota (sabath [hebr])
zondag: nedele (nedelat, letterlijk: not to do)

Een gelijkaardig verschijnsel bij de namen van de maanden:

januari: leden (led, ijs)
februari: unor (norit se, smelten)
maart: brezen (brizi, zwanger dier)
april: duben (dub, eik)
mei: kveten (kvetina, bloem)
juni: cerven (cerveny, rood)
juli: cervenec (cerveny, rood)
augustus: srpen (srp, sikkel)
september: zari (za rije, during the rutting season)
oktober: rijen (rije, rutting season)
november: listopad (list padat, blaren vallen)
december:prosinec (siny, grijs)

Vorige woensdag hebben we ook ons eerste testje gehad. Het stond niet op punten, maar was enkel om te kijken hoe ver we stonden. Een schatting geeft me een 83/100, dus ik denk dat het wel goed zit.

(vlnr: Thomas, Arnaud en ik in Bratislava)

Ecology and Economy
Zo ongeveer het saaiste vak, mede dankzij de slechte prof. Buiten de lessen moeten we ook per 2 een presentatie geven over een of ander aspect van ecologie. Veel is er nog niet over geweten, en dat wil ik best zo houden :)

Computer Vision and Virtual Reality
De test van deze donderdag waar ik tegenop zag is uiteindelijk nog wel meegevallen. Ze telt mee voor een 10% van de totaalpunten, en afhankelijk van het humeur van de prof heb ik hier een 3 of een 4 op 5 op. Voor dit vak moeten we ongeveer om de 2 weken een taak maken die bestaat uit het programmeren van een matlab module die een bepaalde functionaliteit biedt, waaronder bijvoorbeeld het zwartwit maken van een foto, verbeteren van contrasten of het herkennen van eenzelfde gebouw op meerdere foto's.

Multimedia Technology
Valt weinig over te zeggen. Er zijn zowel lessen als labo's. De lessen zijn vrij zinloos en handelen over de geschiedenis van de televisie of de werking van het menselijke oog met de verschillende receptoren. De labo's zijn ook hier in matlab waar we een aantal gelijkaardige zaken doen als in CVVR.

Programming Languages and Compilers
Het vak met de ingewikkelde slides, maar best wel interessant. Tegen het einde van het semester moeten we ook zelf een parser ontwikkelen. Mijn project zal er in bestaan een XML bestand character per character te analyseren om te kijken of het de correcte syntax heeft, en, zo ja, alle elementen in boom weergeven. Op zich eigenlijk niet moeilijk, maar het gaat hem meer over het leren hoe een parser werkt, dan wel een ingewikkelde parser te maken.

(Ik, met de hoed van Thomas)

Individual Project
Hierover heb ik nog niets verteld, maar daar komt nu verandering in. Ik heb dit 'vak' genomen als vervanging van een ander vak (Decision Support Systems) omdat dit laatste een conflict in mijn lessenrooster veroorzaakte. Het is een vak zonder lessen, enkel met een project waaraan je tijdens het semester werkt, zonder examen. De beoordeling gebeurt op je programmacode en een geschreven rapport.

De initiele omschrijving van het project was devolgende:
Develop a prototype application of an algorithm that learns how to solve a certain kind of a combinatorial problem from examples of small instances and solutions of that problem, and then applies this learned knowledge for solving larger instances of the problem.

Na een gesprek met de verantwoordelijke en een seminarie met de 'academische werkgroep artificiele intelligentie en computer knowledge' mocht ikzelf een project voorstellen. Zo koos ik voor het ontwikkelen van een routeplanningssyteem voor het Praagse tram en metro netwerk. De hamvraag die opgelost dient te worden is 'wat is de snelste weg van A naar B door gebruik te maken van een of meerdere trams of metros'. Zoals u gemerkt hebt een probleem uit Operationeel Onderzoek, waarvoor er verschillende algoritmen bestaan.

Het ontwikkelen van bovenstaande is het eerste deel van een drieluik. Eens ik de korste weg weet zal alle info in een datamining programma gestoken worden, waarin ik moet proberen om een aantal vuistregels te ontdekken. Voorbeelden hiervan zijn 'gebruik zo lang mogelijk de metro, want die is sneller dan de tram', maar ook 'gebruik liever 2 trams dan 5 metros, want met overstappen verlies je tijd'.

Het laatste deel van het project is dan het implementeren van deze vuistregels in het zoekproces waardoor het algoritme sneller tot een oplossing zou moeten komen. Zoals u wel begrijpt is dit ongeveer het belangrijkste deel uit het hele project, dus ik hoop dat ik een aantal opmerkelijke vuistregels mag ontdekken! Het grote werk in het begin is echter het invoeren van alle metro en tramlijnen in excel..

(Metro- en tramnetwerk van Praag)

Zo, dat was het ongeveer, dan zal ik nu verder tramlijnen ingeven :)

Uch! (Neen, geen Tsjechisch, wel Indiaans!)

Tripje Hongarije en Slowakije

Gisteren terug in Praag gearriveerd na het weekendje Budapest. De thuiskomst was echter anders dan verwacht..

Na onze huurwagen terug afgeleverd te hebben in de luchthaven, dienden we per bus naar het dichtstbijzijnde metrostation (Dejvicka) te rijden. Tijdens deze rit konden we onze ogen niet geloven. Heelder troepen ‘Policie’ in gevechtsuitrusting, afgezette kruispunten en zwaailichten en sirenes trokken onze aandacht. Even verder bleek ook het Tsjechische leger opgetrommeld. Tot hand en tand gewapende soldaten, pantservoertuigen en ander ontuig bezetten de stad. Langzaam maar zeker bolde onze bus aan 20km/u verder.

Niet wetend wat er gebeurde bleef het muisstil op de bus. Iedereen keek naar buiten. Hier en daar stond zelfs een mobiel raket-lanceer voertuig midden in de straat. Aan druk walkie-talkieënde agenten en heen en weer lopende soldaten ook geen gebrek. Praag leek wel een bezette stad in verhoogde staat van paraatheid. Zouden ze politiek stout geweest zijn en Rusland op de tenen getrapt hebben? Of tracht de Tsjechische oppositie een coup te plegen op huidig president Vaclav Klaus?

Volgens sommige (onbevestigde) bronnen was er echter iets anders aan de hand. Het Tsjechische leger maakte zich op voor het defilé van de nationale feestdag van de dag nadien.. Hoe kan ik dat nu rieken :)

Eind goed al goed dus, tijd om even terug te kijken op het tripje naar Budapest.

Het begin was allerminst optimaal te noemen.. Rond 13u per metro en bus vertrokken naar de luchthaven om de huurwagen op te halen. Daar tegen 14u aangekomen en met sleutel en documentenmap in de hand ons vervoermiddel aangetroffen.. Een rode Chevrolet Spark 0,8 liter. Probeer daar maar eens met 5 in te kruipen. De aanwezige dames hadden het slim gezien, Bérénice aan het stuur, Valerie ernaast als co-piloot. Wij dus met ons 3 (Arnaud, Thomas en ik) op de achterbank.. krap was het wel, maar als je de huurprijs mee in rekening neemt hadden we niet veel te klagen (112 euro voor 4 dagen). Let ook even op het vermogen van de motor: lang leve de camionstrook in de bergop!

Rond 14u45 sardiensgewijs koers gezet naar Budapest. Als je er even Google Earth bijneemt zal je zien dat de route Praag(CZ)-Brno(CZ)-Bratislava(SK)-Gyor(HU)-Budapest(HU) de kortste is. Of het ook, zoals te vermoeden valt, de snelste was zullen we natuurlijk nooit weten, maar wat wel zeker is, is dat ‘snelste’ en ‘snel’ geen synoniemen zijn..

Geplande reistijd: 4u30, effectieve reistijd: 7u30. Boosdoener was grotendeels een file in de eerste minuten van de rit, meer bepaald op de auto’snel’weg van Praag naar Brno. Het was pas na enkele uren stapvoets bollen dat we de eer hadden te mogen vaststellen dat planché rijden met een Chevrolet Spark 0,8 liter (ne rode), gevuld met 5 personen en op vlakke weg, leidt tot een gestage 135km/u. Wegens tijdsgebrek de site-seeing van de passerende steden dan maar uitgesteld tot de terugweg.. Achteraf realiseerden we ons dat dit weekend het rode weekend is in Praag. Met de nationale feestdag dinsdag en het resulterende verlengd weekend profiteerden menig Praagenaars om een weekendje op vakantie te gaan, met menig files tot gevolg..

Rond 22u30 aangekomen in Pest. Buda lag aan de andere kant van de Donau. Deze ‘thuiskomst’ was ietwat plezanter dan die beschreven aan het begin van deze post. Het was een gezellig appartementje, recht in het centrum van Budapest, voorzien van 2 ruime kamers, een ingerichte keuken, een badkamer en soort doorloopruimte met een bureautje. Het lag op de derde verdieping en het gebouw had een binnenkoertje met bakonnetjes op elke verdieping. (

Het vreemde was dat het leek alsof er iemand in dit appartement woonde. Zo troffen we ondermeer volgende zaken aan: kaas en hesp in de frigo, ontbijtgranen, thee en koffie, lege bierflesjes naast de vuilbak, shampoo in de badkamer en een vaste pc met flatscreen in het ‘bureautje’.

Onze eerste avond in Budapest gevuld met het uittesten van het Hongaarse nachtleven. Niet bijster spannend, zo bleek. Meer dan enkele cafés of kleine bierkelder-achtige kroegen zijn we die avond niet tegengekomen. Het positieve was dat we de volgende ochtend dan ook op tijd uit ons bed konden, doch, het ontbijt (dat tot 10u was) hebben we net niet gehaald. Even verder in de straat bleek er echter een gezellig ‘koffiehuisje’ te zijn waar we dan ontbeten hebben.

Het eerste deel van de dag de toerist uitgehangen door wat in de stad rond te wandelen en te kijken naar de parkjes, gebouwen en marktjes. In de late namiddag hebben we even geprofiteerd van de goedkope H&M van Budapest. Zo ben ik dan ook een vest, een hemd, 2 pulls en 2 boxershorts rijker. Samen met de pull van Arnaud en de hoed van Thomas bedroeg onze aankoop 52620 Forint, of omgerekend, een 180 euro. Tijdens de tweede avond heeft Edouard (die per trein een dag later kwam) ons vervoegd en zou hij ons enkele plaatsen tonen om uit te gaan. Hij heeft vroeger enkele jaren in Budapest gewoond, dus hij zou ons wel iets kunnen tonen dachten we. Hij bracht ons echter naar een ietwat groot uitgevallen café waar een handvol mensen aan de kant wat stonden dansen. Een pintje later stonden we weer buiten, op zoek naar een echte keet. Doch ook die avond niets deftig gevonden dat nog open was na 02u30. Best wel vreemd voor een grootstad op een zaterdagavond.

Zondag, na een extra uur slaap, terug de toeristenkleren aan. Dit keer voor het Ludwig Muzeum, waar onder andere een verdieping voorzien was voor de werken van de toch wel bekende Keith Haring. Een andere verdieping, met Alice Denes, konden we minder smaken. Ze was een beetje ziek in haar hoofd, denken we. Door de uurverandering was het de namiddag al rond 16u30 donker, dus de avond begon vroeg. Tijd om iets te gaan drinken.

We hadden een café/restaurant gevonden, waar de een, in afwachting van het avondeten elders, champagne bestelde, de ander goulash soep, toast beefsteak of een pint. Van de tijd ook gebruik gemaakt om te discussiëren wat we die avond zouden eten. Het winnende idee was sushi, we hadden immers de dag ervoor ergens een sushi restaurant gezien. Per auto de stad wat doorkruist op zoek naar dit restaurant, en op de plaats waar we dachten dat het was, stond een ander sushi restaurant.. de prijs was echter iets te hoog, dus zochten we verder naar het eerste sushi restaurant. Na dit gevonden te hebben bleek ook hier de prijs niet echt mee te vallen.. ander plan bedenken dus.

De toeristische gids van Arnaud beval ons ‘Vista’ aan, dus wij op weg naar de regio waar het zou zijn (een exact adres stond er niet bij). Echter de naam ‘Vista’ prijkte boven een reisbureau.. al stond er op de ruit geschreven dat het restaurant Vista even verder was, oef :). Een mooie vondst zo bleek, want het eten was lekker en de inkleding was gezellig. Er speelde ook heel de tijd een kerel op een piano wat de sfeer nog meer ten goede kwam. Nog niet helemaal gewend aan de Hongaarse wet en gewoontes vroeg Valerie na het eten aan de serveerster of ze haar glas wijn mee naar buiten mocht nemen terwijl ze een sigaret rookte. Dit was geen probleem, maar bij het buitengaan zei een andere ober dat het restaurant een ‘mini lounge’ had waar ze mocht roken. We zijn dan ook met z’n allen in de zetel gaan zitten om de fles wijn (en nadien ook de tweede) leeg te drinken. Best gezellig dus. Er was bovendien ook een speelhoek voor kinderen, enkele kastjes om je gsm op te laden, en 2 pc’s die vrij gebruikt mochten worden.
Een restaurant dat je in België niet zo gauw vindt, of toch niet aan die prijs (2600 Forint of 11 Euro pp). Nadien wederom het nachtleven uitgetest, doch opnieuw zonder schitterend resultaat.

Maandag, de dag van de terugrit. Rond 11u vertrokken uit Budapest, richting Bratislava, de hoofdstad van Slowakije. Daar in de vroege namiddag aangekomen en van de gelegenheid gebruik gemaakt om wat rond te kijken in de stad. Bratislava is kleiner dan Praag, maar qua straatjes en pleintjes lijken ze wat op elkaar. Ook de taal verschilt uiteraard niet zo veel. Hier meteen ook een hapje gegeten en dan koers gezet naar de volgende tussenstop, Brno, een andere grote stad in Tsjechië. Aangezien het al min of meer donker was wanneer we hier aankwamen zijn we er niet lang gebleven. Het was bovendien ook niet zo’n spectaculaire stad.

Na het half uur Brno de eindsprint ingezet richting Praag. De autosnelweg met de file van het doorgaan bleek in deze richting minder spectaculair, al bij al een 10 minuten stilgestaan in totaal. Eerst Arnaud en Thomas afgezet aan hun kot/bunker, welke min of meer op de weg lag, en dan nog een half uurtje doorgereden naar de luchthaven. Onze avonturen van de luchthaven en later kent u ondertussen al :).

Tegen 22u00 ons appartement in Praag goed en wel bereikt. Na een kleine maaltijd nog even een bezoekje gebracht aan de Roxy, de club die ‘s maandags gratis is (de West-Vlamingen waren er ook). Tegen 02u30 toch maar doorgegaan want het weekend had me ietwat vermoeid. Bovendien was de muziek niet super, en het gezelschap evenmin.. Grapje, het was wel tof om weer eens gewoon Nederlands/Engels te praten in plaats van gebroken Frans.

Dinsdag, vandaag, de nationale feestdag van Tsjechië. Een dagje vrijaf voor elke Tsjech zou je denken, maar dat was buiten de werkmannen gerekend die de ramen van ons gebouw aan het vervangen zijn. Om 9u00 begonnen ze met boren en kappen, plezant.. Donderdag is mijn kamer aan de beurt. De huidige ramen zullen vervangen worden door ramen met dubbel glas. Een hoop fijn stof tot gevolg. Doet me een beetje denken aan mijn kot in Leuven.. hiphoi. Vandaag wat uitgerust en ook wat Tsjechisch geleerd. Morgen hebben we een test, ben benieuwd. Donderdag hebben we nog een test, eentje van lineaire algebra (in de ruime zin), maar die zie ik precies minder zitten.

Tot zover het weekend dus, morgen terug tijd voor een lesweek van 2 dagen. Wat is het leven toch hard he? :)

Tot slot nog enkele weetjes; Wist je dat..

.. ze zowel in Tsjechië als in Hongarije en Slowakije een andere munteenheid hebben? Best wel lastig als je maar enkele uren in Slowakije bent maar toch iets wil eten in een plaatselijk ding waar ze geen bankcontact hebben. Arnaud loste dit op door met een briefje van 5 euro en 500 Hongaarse forint (2 euro) naar een wisselkantoor te stappen om het te laten wisselen in Slowaakse kroon. De rest vond het eenvoudiger om gewoon geld af te halen.

.. de benzinestationuitbaters in Slowakije best wel onvriendelijk en dom zijn? Betalen met bankcontact wist ie niet precies hoe hij dat moest doen, en een Belgische visa kaart was al even bijzonder voor hem. Na enkele minuten kwam er dan toch een bonnetje uit het machine dat ik moest tekenen, maar als ik het wilde opnemen van de toonbank om het eerst na te kijken wist hij niet wat hem overkwam.. blijkbaar doen ze dat hier nooit? Bovendien weigerde hij Engels te spreken. ‘Slowaak’ zei hij telkens, ‘Wir sprechen Slowaak’, ‘Sprechen sie Deutsch?’, ‘SLOWAAK!’.. :)

.. je Budapest in 2 dagen helemaal kan bezoeken? Pest bovendien stukken beter is dan Buda.

.. een fles Johnnie Walker van 70cl er slechts 10 euro kost in de plaatselijke nachtwinkel?

.. het parkeren langs de weg er in het weekend gratis is?

.. het best vervelend is als je geparkeerd staat in een ondergrondse garage in Slowakije, en bij terugkomst mag vaststellen dat de betaalautomaat enkel Slowaakse kroon accepteert en geen kredietkaarten? We dit opgelost hebben door naar de parkeergaragemeneer te gaan en daar 400 kroon cash te betalen en de overige 200 kroon met visa. We ons pas achteraf gerealiseerd hebben dat de 600 SK kroon dat we betaald hebben, voor 1u50 te parkeren, overeenkomt met 20 euro?!?

Maar nu moet ik stoppen, want mn buik heeft honger.

Byt nebo nebyt, to je otaska! (W. Shakespeare)
Na shle!