Dobre!
De les van vandaag, Multimedia Technology, was iets minder. De prof, meneer Klima, heeft dan ook alleen maar wat info gegeven over de plaats van dit vak aan de universiteit, de contactgegevens van de verschillende docenten, de url van de vakpagina en uitleg over het examen. Over eventuele toekomstige inhoud van het vak is het niet gegaan. Het zou een inleiding zijn voor vijf andere vakken die audio enerzijds, of video anderzijds behandelen.
Bovendien kwam ik die les ook te weten dat het oefencollege dat tweewekelijks georganiseerd wordt, vandaag al startte en niet pas volgende week. Een missertje dus... maar ja, wie geeft er nu ook een oefencollege nog voor de eerste theorieles geweest is?
Om deze fout goed te maken heb ik dan maar wat Tsjechisch geleerd. Meer bepaald de getallen van nul tot duizend. Allemaal? Jaja, allemaal! Probeer volgende liedjes/rijmpjes/uitspraken maar eens te herkennen:
- Jeden, dva, tri, ctyri, hoedje van, hoedje van, ...
- Kzag dve beren, broodjes smeren...
- Jeden dva, polizei, tri ctyri, brigadier, pet sest, weetnietmeer, sedm osm, gute nacht...
- Devadesat devet luftbalons...
- Deset, devet, osm, sedm, ... gelukkig nieuwjaar!
- I walk pet set miles...
- Just the dve of us...
- Deset kleine negers...
- Working devet to pet...
- Mambo number pet...
- Sedm maal sedmdesat maal...
- The summer of sedesat devet...
- Of het boek: tisic devet set osmdesat ctyri van George Orwell (tisic devet kan je natuurlijk ook als devatenact set uitspreken)
Tot zover mijn post op tricet / nula devet / dva tisice osm. Morgen krijgen we 'Czech language 0' en 'Ecology and Economy' voorgeschoteld. Ben benieuwd..
Ciao!
dinsdag 30 september 2008
maandag 29 september 2008
Les 1 - CVVR
Dobry vecer, ofte Goeienavond!
Vandaag was het mijn eerste lesdag ... altijd iets speciaals. Ik had maar één les vandaag, zij het wel met een theoriegedeelte en een praktijkgedeelte. Het tot hiertoe bijzonder interessante tijdverdrijf kreeg de titel ‘Computer Vision and Virtual Reality’ en handelt over de manier waarop je een computer kan laten ‘zien’.
Mijn eerste taak was echter het juiste lokaal te vinden. CTU heeft blijkbaar niet alleen in Dejvicka een campus, maar ook enkele lokalen in Karlovo Namesti, recht in het centrum. Maandag en vrijdag heb ik hier les, de andere dagen in Dejvicka. Toen ik bij de lokalen van Karlovo Namesti arriveerde, had ik de indruk dat ik in Georgië beland was, net na de gevechten met de Russen. Het zag er een beetje verlaten uit, oude gebouwen, en plakaatjes in een vreemde taal (Tsjechisch uiteraard). Om het juiste gebouw binnen te gaan (gebouw G) moest ik mijn kersverse studentenkaart tegen de magnetische lezer houden, en klak, de deur ging open. Wie had op deze plaats nu een dergelijk gesofisticeerd systeem verwacht? Over de kwaliteit van de gebouwen (althans hetgeen waar ik binnen ben geweest) hoor je mij echter niet klagen. Het was er zelfs chiquer dan in Leuven! (al heeft Leuven wel chiquere projectoren en andere ICT snufjes..)
Tijdens de inleiding werden een aantal toepassingen besproken die gebruik maken van een met ogen voorziene pc. Enkele voorbeelden:
- Je hebt aan de zee een mooie foto genomen van enkele vrienden die aan het zwemmen zijn. Echter, er stonden ook enkele hoge parasols op het strand waar je niet over kon kijken. Het resultaat is een mooie foto, die bedorven wordt door een saaie parasol. Oplossing: knip de parasol er uit en plaats een stuk zee in de plaats. Best niet zo eenvoudig als je niet wil dat later iemand ooit nog kan zien dat dat stuk zee er achteraf bijgeplakt is.. De technieken in dit vak maken het mogelijk om dit stukje zee zo te laten lijken alsof er nooit een parasol was, en dit op basis van een hele database aan zee- en strandfoto’s waar, op basis van statistieken, een foto samengesteld wordt die in jouw plaatje past. Het kan dus best zijn dat er plots wel een boot tevoorschijn komt :)
- Bij een bezoekje aan Leuven heb je een foto genomen van de Oude Markt. Als je thuis bent merk je een beeld op in het midden, maar je weet niet wat dat is. Je duidt dit beeld aan, en de computer zal dit beeld (visueel) vergelijken met andere foto’s uit de database of het internet. Met een beetje geluk zal het je een andere foto kunnen tonen waarop duidelijk te zien is dat het om de Kotmadam gaat!
- Je rijdt met de wagen op de autosnelweg, maar bent een beetje moe. Tijd voor de automatische piloot om in actie te komen. Deze wilt natuurlijk dat je rustig kan slapen, zonder je zorgen te hoeven maken over snelheidsovertredingen van de automatische piloot. Hiervoor zal een camera ingezet worden die de weg filmt. Van zodra er een verkeersbord nadert, zal de computer dit opmerken, interpreteren en ‘lezen’. Automatisch zal de snelheid van de auto aangepast worden aan de nieuwe maximum toegelaten snelheid.
Uiteraard zullen onze lessen slechts een basis van bovenstaande bespreken. Er werd ook een filmpje getoond van een auto die door enkele straten reed en nadien dit parcours digitaliseerde. De huizen werden als foto opgeslagen, de auto’s werden allemaal vervangen door BMW’s of Porsches. Vanaf de eerste frame van het filmpje zag ik al meteen waar dit filmpje opgenomen was, in Leuven :)
Als bij donderslag werd het lecture afgesloten met een test, zeg maar een toelatingsproef, die onze kennis van lineaire algebra en kanstheorie zou meten. Het testje bestond uit zeven vragen over matrices en waarschijnlijkheidstheorie. Vrij eenvoudig wel, ook al waren matrices geleden van het eerste jaar. Ik was dan ook na 5 minuten als tweede van de groep (18 stud) klaar.
Na de theorie kwam de praktijk (zoals dat meestal gaat). Er werd gebruik gemaakt van Matlab. Ooit al wel van gehoord, maar nooit gebruikt. Best wel niet zo eenvoudig dan om meteen in een soort programmacode een algoritme te schrijven dat een kleurenfoto converteert naar een zwart-witfoto, maar geen nood, we hebben hier vier weken voor :).
Morgennamiddag (14u30 – 16u00) les nummer 2: Multimedia Technology. Tot dan!
Na shledanou, ofte Tot ziens!
Vandaag was het mijn eerste lesdag ... altijd iets speciaals. Ik had maar één les vandaag, zij het wel met een theoriegedeelte en een praktijkgedeelte. Het tot hiertoe bijzonder interessante tijdverdrijf kreeg de titel ‘Computer Vision and Virtual Reality’ en handelt over de manier waarop je een computer kan laten ‘zien’.
Mijn eerste taak was echter het juiste lokaal te vinden. CTU heeft blijkbaar niet alleen in Dejvicka een campus, maar ook enkele lokalen in Karlovo Namesti, recht in het centrum. Maandag en vrijdag heb ik hier les, de andere dagen in Dejvicka. Toen ik bij de lokalen van Karlovo Namesti arriveerde, had ik de indruk dat ik in Georgië beland was, net na de gevechten met de Russen. Het zag er een beetje verlaten uit, oude gebouwen, en plakaatjes in een vreemde taal (Tsjechisch uiteraard). Om het juiste gebouw binnen te gaan (gebouw G) moest ik mijn kersverse studentenkaart tegen de magnetische lezer houden, en klak, de deur ging open. Wie had op deze plaats nu een dergelijk gesofisticeerd systeem verwacht? Over de kwaliteit van de gebouwen (althans hetgeen waar ik binnen ben geweest) hoor je mij echter niet klagen. Het was er zelfs chiquer dan in Leuven! (al heeft Leuven wel chiquere projectoren en andere ICT snufjes..)
Tijdens de inleiding werden een aantal toepassingen besproken die gebruik maken van een met ogen voorziene pc. Enkele voorbeelden:
- Je hebt aan de zee een mooie foto genomen van enkele vrienden die aan het zwemmen zijn. Echter, er stonden ook enkele hoge parasols op het strand waar je niet over kon kijken. Het resultaat is een mooie foto, die bedorven wordt door een saaie parasol. Oplossing: knip de parasol er uit en plaats een stuk zee in de plaats. Best niet zo eenvoudig als je niet wil dat later iemand ooit nog kan zien dat dat stuk zee er achteraf bijgeplakt is.. De technieken in dit vak maken het mogelijk om dit stukje zee zo te laten lijken alsof er nooit een parasol was, en dit op basis van een hele database aan zee- en strandfoto’s waar, op basis van statistieken, een foto samengesteld wordt die in jouw plaatje past. Het kan dus best zijn dat er plots wel een boot tevoorschijn komt :)
- Bij een bezoekje aan Leuven heb je een foto genomen van de Oude Markt. Als je thuis bent merk je een beeld op in het midden, maar je weet niet wat dat is. Je duidt dit beeld aan, en de computer zal dit beeld (visueel) vergelijken met andere foto’s uit de database of het internet. Met een beetje geluk zal het je een andere foto kunnen tonen waarop duidelijk te zien is dat het om de Kotmadam gaat!
- Je rijdt met de wagen op de autosnelweg, maar bent een beetje moe. Tijd voor de automatische piloot om in actie te komen. Deze wilt natuurlijk dat je rustig kan slapen, zonder je zorgen te hoeven maken over snelheidsovertredingen van de automatische piloot. Hiervoor zal een camera ingezet worden die de weg filmt. Van zodra er een verkeersbord nadert, zal de computer dit opmerken, interpreteren en ‘lezen’. Automatisch zal de snelheid van de auto aangepast worden aan de nieuwe maximum toegelaten snelheid.
Uiteraard zullen onze lessen slechts een basis van bovenstaande bespreken. Er werd ook een filmpje getoond van een auto die door enkele straten reed en nadien dit parcours digitaliseerde. De huizen werden als foto opgeslagen, de auto’s werden allemaal vervangen door BMW’s of Porsches. Vanaf de eerste frame van het filmpje zag ik al meteen waar dit filmpje opgenomen was, in Leuven :)
Als bij donderslag werd het lecture afgesloten met een test, zeg maar een toelatingsproef, die onze kennis van lineaire algebra en kanstheorie zou meten. Het testje bestond uit zeven vragen over matrices en waarschijnlijkheidstheorie. Vrij eenvoudig wel, ook al waren matrices geleden van het eerste jaar. Ik was dan ook na 5 minuten als tweede van de groep (18 stud) klaar.
Na de theorie kwam de praktijk (zoals dat meestal gaat). Er werd gebruik gemaakt van Matlab. Ooit al wel van gehoord, maar nooit gebruikt. Best wel niet zo eenvoudig dan om meteen in een soort programmacode een algoritme te schrijven dat een kleurenfoto converteert naar een zwart-witfoto, maar geen nood, we hebben hier vier weken voor :).
Morgennamiddag (14u30 – 16u00) les nummer 2: Multimedia Technology. Tot dan!
Na shledanou, ofte Tot ziens!
Kzag twee beren ...
... en niet alleen op de beurs ...
Zondag, onze laatste echte vakantiedag. Dat konden we (we = nog steeds de drie West-Vlamingen en ik) niet zomaar laten voorbijgaan. Daarom: een uitstapje naar enkele grotten, even buiten Praag. Het plan: Vertrek om 12u30 aan metrostation Mustek, 1 metro nemen, 2 bussen nemen. De uitvoering: vertrokken om 13u00, een metro, nog een metro en 1 bus gedurende 30 minuten. En die laatste bus? Niet te vinden. De bus die we vanuit Beroun, de overstapplaats, moesten nemen (C17) stond niet op de uurtabellen.
Tot zover het plan om ‘grotten te bezoeken’. Maar we waren in Beroun, een plaats waar we nog niet geweest waren, dus zouden we ons hier ook wel kunnen bezighouden. Na enig rondkijken op de richtingaanwijzers in dit dorpje, liepen we verder in de richting van (letterlijk vertaald met het woordenboekje) de ‘stadsberg’ en het ‘berendorp’. Deze leken ons het meest spectaculair..
Enkele 100 meters verder bleek er inderdaad een pad wat bergop te gaan. Het was een park, zeg maar een stadspark, dat op een berg lag, vandaar dat ze het waarschijnlijk de ‘stadsberg’ hadden gedoopt. Het was best wel een mooi park. Er waren enkele mooie uitzichten, een speeltuin in het midden, en een grasweide waar wat mensen op zaten/lagen (zie foto’s).
Ons tweede target in Beroun was het zogenaamde ‘berendorp’. Ook dat bordje wees naar ditzelfde park, maar dat weerhield ons er niet van enigszins verbaasd op te kijken toen er plots een beer voor onze ogen stond. Het was een bruine, en het zat op zijn poep. Tussen de beer en ons zat ook nog een hek (ik vermeld het maar even voor de volledigheid). Het was als een stukje dierentuin in het midden van dit stadpark. In totaal zaten er drie beren in dit stukje zoo, en ze waren best wel aan de luie kant. Het meest van de tijd zaten ze op de grond, rond te kijken, of lagen ze met hun kop op een of andere balk. Dit veranderde echter wanneer twee onder hen plots zin hadden in een potje vechten. Het was best wel een grappige, stoelendansachtige worstelpartij (zie ook filmpje). Uiteindelijk won de bruine..
Rond 16u15 bracht de bus ons terug naar Praag, waar we rond 17u30 terug uit de metro stapten. Een pintje op de ‘oude markt’ en annex lasagne in het ‘palladium’ (winkelcentrum) sloten deze rustige dag af.
Weetje:
In het palladium was ook een boekenwinkel waar we ons elk een cursusblok kochten om de volgende dag in de les op te kunnen schrijven. Welnu, in dit boekenwinkeltje heb ik ook kennis mogen maken met de kortste roltrap die ik al gezien heb. Er stonden er maar liefst een stuk of vier in die winkel.
Tot daar de vakantie, nu terug in studentmodus! (wat is het verschil? :))
Zondag, onze laatste echte vakantiedag. Dat konden we (we = nog steeds de drie West-Vlamingen en ik) niet zomaar laten voorbijgaan. Daarom: een uitstapje naar enkele grotten, even buiten Praag. Het plan: Vertrek om 12u30 aan metrostation Mustek, 1 metro nemen, 2 bussen nemen. De uitvoering: vertrokken om 13u00, een metro, nog een metro en 1 bus gedurende 30 minuten. En die laatste bus? Niet te vinden. De bus die we vanuit Beroun, de overstapplaats, moesten nemen (C17) stond niet op de uurtabellen.
Tot zover het plan om ‘grotten te bezoeken’. Maar we waren in Beroun, een plaats waar we nog niet geweest waren, dus zouden we ons hier ook wel kunnen bezighouden. Na enig rondkijken op de richtingaanwijzers in dit dorpje, liepen we verder in de richting van (letterlijk vertaald met het woordenboekje) de ‘stadsberg’ en het ‘berendorp’. Deze leken ons het meest spectaculair..
Enkele 100 meters verder bleek er inderdaad een pad wat bergop te gaan. Het was een park, zeg maar een stadspark, dat op een berg lag, vandaar dat ze het waarschijnlijk de ‘stadsberg’ hadden gedoopt. Het was best wel een mooi park. Er waren enkele mooie uitzichten, een speeltuin in het midden, en een grasweide waar wat mensen op zaten/lagen (zie foto’s).
Ons tweede target in Beroun was het zogenaamde ‘berendorp’. Ook dat bordje wees naar ditzelfde park, maar dat weerhield ons er niet van enigszins verbaasd op te kijken toen er plots een beer voor onze ogen stond. Het was een bruine, en het zat op zijn poep. Tussen de beer en ons zat ook nog een hek (ik vermeld het maar even voor de volledigheid). Het was als een stukje dierentuin in het midden van dit stadpark. In totaal zaten er drie beren in dit stukje zoo, en ze waren best wel aan de luie kant. Het meest van de tijd zaten ze op de grond, rond te kijken, of lagen ze met hun kop op een of andere balk. Dit veranderde echter wanneer twee onder hen plots zin hadden in een potje vechten. Het was best wel een grappige, stoelendansachtige worstelpartij (zie ook filmpje). Uiteindelijk won de bruine..
Rond 16u15 bracht de bus ons terug naar Praag, waar we rond 17u30 terug uit de metro stapten. Een pintje op de ‘oude markt’ en annex lasagne in het ‘palladium’ (winkelcentrum) sloten deze rustige dag af.
Weetje:In het palladium was ook een boekenwinkel waar we ons elk een cursusblok kochten om de volgende dag in de les op te kunnen schrijven. Welnu, in dit boekenwinkeltje heb ik ook kennis mogen maken met de kortste roltrap die ik al gezien heb. Er stonden er maar liefst een stuk of vier in die winkel.
Tot daar de vakantie, nu terug in studentmodus! (wat is het verschil? :))
donderdag 25 september 2008
Even tussendoor
Paintball? Neen hoor, er bleken te weinig deelnemers te zijn. Dan maar geen ISC trip voor Willem, want de andere trips zaten vol :( Positief punt: ik heb vandaag een aantal documenten in orde kunnen krijgen voor de faculteit! Rest me nog enkel het probleem dat er één vak niet in mijn lessenrooster staat..
Wist je dat ...
... het metrostation Namesti Miru, dat 200m van mijn kot is, een van de langste roltrappen heeft dat ik ooit al gezien heb? Een ritje naar boven of beneden duurt al gauw 2 minuten en 18 seconden! Een gemiddelde metrorit tussen twee haltes duurt daarentegen een minuut minder lang.
... mijn kotgenoot Gabriël van Mexico enkele dagen geleden plots verdwenen is? Hij heeft wel zijn afwas laten staan (of misschien is dat nog van iemand voordien?). Vandaag is er een meisje gearriveerd in zijn kamer (Julie). Als ze in mijn kamer binnenkwam meteen zei 'Oh, you have a desk!' :)
... er nu plots ook een andere kerel is komen opdagen in de derde kamer, en hij zeer tevreden is over het kot.. desondanks hij zegt 'the bathroom looks horrible' en 'my room smells like cat pee', sluit hij toch af met 'this flat is awesome, I stay here forever' ! Vreemde mensen..
... de goedkoopste rol wc-papier slecht 2,5Kc kost (10 cent)?
... overal waar je komt ‘een pintje’ steeds een halve liter is? Als je een 33 wilt, dan moet je dat expliciet vragen (maar dat is uiteraard niet aan mij besteed).
... de vertaling in het Tsjechisch van ‘twee’ in de betekenis van ‘twee huizen’ of ‘twee pintjes’ verschillend is? Bij het een zeg je ‘dve’ [dvjij] en bij het ander ‘dva’, waarom, dat zal ik je een van de komende weken kunnen vertellen.
... er in Praag ook een economische universiteit is, wat het dan wel vreemd maakt dat onze Belgische faculteit zijn studenten naar een technische universiteit stuurt.. Probeer een vak als Consolidatie van de jaarrekening maar eens te vervangen door een vak aan de faculteit Nucleaire wetenschappen.
... het in Praag al even erg gesteld is met het aantal West-Vlamingen als in Leuven? We zijn met vier Belgen, en rarara, ik ben de vreemde eend in de bijt.
... je in het Tsjechisch monetair systeem de waarde van 50Kc (2 euro) zowel een munt als in een briefje hebt?
... alle prijzen in supermarkten aangeduid zijn tot 2 cijfers na de komma, terwijl men geen munten heeft met een waarde kleiner dan 1Kc? Aan de kassa wordt de totaalfactuur dan ook afgerond.
... ik daarstraks in het postkantoor 42Kc betaald heb, voor een postzegel van 21Kc? Ik vermoed dan ook dat die kerel mij een postzegel te weinig gegeven heeft..
... als je om 22u00 op café zit, de kans bestaat dat de tafel naast jou al volledig zat is?
... de eigenaar van mijn kot me daarnet belde om te zeggen dat er iemand voor de deur stond die het kot wilde zien en me vroeg of ik hem wilde rondleiden? Blijkbaar is het niet zo eenvoudig om een kot te verkopen waar je zelf uit wil.. Ik heb me dan ook die moeite bespaart en die kerel gewoon gezegd hoe het zat. Hij heeft niet toegezegd, helaas..
Wist je dat ...
... het metrostation Namesti Miru, dat 200m van mijn kot is, een van de langste roltrappen heeft dat ik ooit al gezien heb? Een ritje naar boven of beneden duurt al gauw 2 minuten en 18 seconden! Een gemiddelde metrorit tussen twee haltes duurt daarentegen een minuut minder lang.
... mijn kotgenoot Gabriël van Mexico enkele dagen geleden plots verdwenen is? Hij heeft wel zijn afwas laten staan (of misschien is dat nog van iemand voordien?). Vandaag is er een meisje gearriveerd in zijn kamer (Julie). Als ze in mijn kamer binnenkwam meteen zei 'Oh, you have a desk!' :)
... er nu plots ook een andere kerel is komen opdagen in de derde kamer, en hij zeer tevreden is over het kot.. desondanks hij zegt 'the bathroom looks horrible' en 'my room smells like cat pee', sluit hij toch af met 'this flat is awesome, I stay here forever' ! Vreemde mensen..
... de goedkoopste rol wc-papier slecht 2,5Kc kost (10 cent)?
... overal waar je komt ‘een pintje’ steeds een halve liter is? Als je een 33 wilt, dan moet je dat expliciet vragen (maar dat is uiteraard niet aan mij besteed).
... de vertaling in het Tsjechisch van ‘twee’ in de betekenis van ‘twee huizen’ of ‘twee pintjes’ verschillend is? Bij het een zeg je ‘dve’ [dvjij] en bij het ander ‘dva’, waarom, dat zal ik je een van de komende weken kunnen vertellen.
... er in Praag ook een economische universiteit is, wat het dan wel vreemd maakt dat onze Belgische faculteit zijn studenten naar een technische universiteit stuurt.. Probeer een vak als Consolidatie van de jaarrekening maar eens te vervangen door een vak aan de faculteit Nucleaire wetenschappen.
... het in Praag al even erg gesteld is met het aantal West-Vlamingen als in Leuven? We zijn met vier Belgen, en rarara, ik ben de vreemde eend in de bijt.
... je in het Tsjechisch monetair systeem de waarde van 50Kc (2 euro) zowel een munt als in een briefje hebt?
... alle prijzen in supermarkten aangeduid zijn tot 2 cijfers na de komma, terwijl men geen munten heeft met een waarde kleiner dan 1Kc? Aan de kassa wordt de totaalfactuur dan ook afgerond.
... ik daarstraks in het postkantoor 42Kc betaald heb, voor een postzegel van 21Kc? Ik vermoed dan ook dat die kerel mij een postzegel te weinig gegeven heeft..
... als je om 22u00 op café zit, de kans bestaat dat de tafel naast jou al volledig zat is?
... de eigenaar van mijn kot me daarnet belde om te zeggen dat er iemand voor de deur stond die het kot wilde zien en me vroeg of ik hem wilde rondleiden? Blijkbaar is het niet zo eenvoudig om een kot te verkopen waar je zelf uit wil.. Ik heb me dan ook die moeite bespaart en die kerel gewoon gezegd hoe het zat. Hij heeft niet toegezegd, helaas..
woensdag 24 september 2008
Orientation Week
Haydie!
Hier ben ik weer, alive and kicking. Deze week is/was het Orientation Week. Dit zijn enkele dagen waarop alle erasmusstudenten van CTU info krijgen omtrent het studieprogramma, inschrijvingen aan de faculteit en wat Tsjechische geschiedenis. Uiteraard gaat dit ook gepaard met wat feestjes.
Maandag
Het is 9 uur, we beginnen de week in een aula. Best vergelijkbaar met een oude aula uit Leuven, gecombineerd met een theaterzaal. Ze werken hier immers ook met zo een ‘balkon’ of ‘verdiepje’. De aula zat overvol met de ruim 400 erasmusstudenten die het komende (half/heel) academiejaar aan de CTU zullen doorbrengen. Verassend ook het aantal Spanjaarden, één op drie erasmussers komt van dat schiereiland in Zuid Europa.
De presentaties van die voormiddag stellen de mensen en de werking het ISC en het Praagse International Office voor. Ook leren we onze eerste Tsjechische woorden, waaronder ook ‘pivo’, ‘prosim’ en ‘dekuji’, welke je nodig hebt om een pintje te bestellen. De zitting werd beëindigd met de verkoop van de ISC lidkaarten. Eén woord: chaos. Een aantal mensen van ISC verspreidde zich over de aula om de kaarten uit te delen. Een goed idee denk je misschien, ware het niet dat elk van deze personen maar een beperkt aantal studenten kon bedienen. We werden alfabetisch in groepen opgedeeld, en A-C moest naar links vooraan, D-G rechts vooraan, etc. Dit tot gevolg dat alle 400 studenten tegelijkertijd door de aula begonnen te lopen, wat algauw in opstoppingen, geduw en tafelloopacrobatie leidde. 0/10 voor efficiëntie, zeker als je weet dat de gebouwen voorzien zijn van ruime en lange gangen waar je dit perfect zou kunnen doen zonder chaos.
De namiddag was voorzien voor sporten allerhande, waaronder voetbal, basketbal en volleybal. deze sporten gingen niet door op de campus in Dejvicka, maar wel in Strahov, enkele kilometers zuidelijker. In Strahov is er meer ruimte en staan er ook enkele dormitories van de universiteit. De verschillende sportveldjes doen denken aan Amerikaanse taferelen, waar ook elk basketbalveldje omsloten wordt door een hek.
De topsporter in mij was echter niet in zijne goeie, dus ik besloot de buurt een beetje te verkennen. Het was droog en de zon kwam zo nu en dan eens goedendag zeggen. Ietwat onverwacht monde die ‘verkenning’ uit in een wandeling van meer dan 2 uur door een reusachtig park (foto’s). Ook maakte ik een praatje met een local die zich wist te herinneren in one thousand, neun hunderd six six in Eindhoven handbal gespeeld te hebben..
De avond zou gevuld worden met een ‘Dinner and Open Air Festival’ in datzelfde Strahov. Een mooie term, wat uiteindelijk meer leek op een kiesweek van Babylon, waar een bandje wat muziek speelt op een klein podiumpje, er ongeveer twee plateau’s hapjes voorzien worden voor 400 man, en je moet betalen voor je bier. Niet getreurd, de Tsjechische bierprijzen verslagen wederom de Belgische. 25 kroon (1€) voor een Tsjechisch pintje. En, de Tsjechische pintjes worden geserveerd in enorme plastiek bekers van, ik vermoed, 40 of 50 centiliter.
Gezien het wederom vroege startuur en matige entertainment niveau, tegen 23u50 een van de laatste bussen en metro’s huiswaarts genomen.
Dinsdag
De dag van de inschrijvingen. Wanneer we in België steen en been klagen over Toledo, moeten we toegeven dat het toch best wel goed georganiseerd is. Je herinschrijven voor een academiejaar doe je in 1 muisklik, en vakken selecteren kan je ook eenvoudig via een webmodule. Dat er dan af en toe iets misloopt moeten we er dan maar bijnemen.
Het Tsjechische verhaal is daarentegen van een ander kaliber. Geen online inschrijving, geen e-mails, zelfs bijna geen pc komt er aan te pas. Een goed ouderwets papieren ‘Study Record’ speelt hier de hoofdrol. In dit boekje schrijf je eerst je naam, registratienummer, geboortedatum en verblijfsadres. Bovenaan prijkt ook een foto. Op de volgende bladzijde vermeld je de vakken die je opneemt aan de universiteit, telkens met vaknummer, docent en college-uren. Als je je examen aflegt zal de prof hier dan ook je resultaat in vermelden. Dit (belangrijk) document wordt dan voorzien van een 4 tal stempels van de faculteit.
Tot dusver geen onoverkomelijk probleem. Qua efficiëntie scheelt er daarentegen wel iets. Je gaat tegen 8u30 naar het faculteitsgebouw, om 9u30 mag je binnen in de aula, om 10u00 begint de presentatie en na dat kwartiertje gezever kan je beginnen invullen. Je moet echter snel zijn, want als je klaar bent mag je (aanschuiven) om vooraan je stempels te gaan halen. Tegen 11u30 (als je snel kan schrijven) ben je dan terug buiten met je boekje en je stempels van de faculteit. Ja, van de faculteit, en niet van de universiteit. Elke faculteit doet hier zijn eigen zin en kiest zelf een inschrijvingsprocedure. Ik heb (gelukkiglijk) al mijn vakken aan dezelfde faculteit, en was er dus vanaf na die ene voormiddag. Mijn collega Thomas is een ander lot beschoren, uit elke faculteit een vak (er zijn er een 7 tal). Hiervoor dient hij bij elke faculteit de inschrijvingsprocedure te doorlopen. Tijdrovend? Inderdaad. Hoeveel dagen trekt de universiteit uit voor dit inschrijvingsritueel? Eén dag. Ziet u het probleem? Ik denk dat hij tegen de avond nog niet eens halverwege was.. Lang leve Toledo!
Tot daar het eerste deel van de dag. In de namiddag kregen we een tweede infosessie van het ISC. Deze keer was het een saaie parlé over de geschiedenis van Praag en Tsjechië in het algemeen, met de Tweede Wereldoorlog, het socialisme, communisme en de ‘nieuwe markteconomie’. Nadien volgde de presentaties van de Orientation Week Trips die de komende dagen plaatsvinden. ISC had voor ons een 8 tal trips georganiseerd naar verschillende delen van Tsjechie en enkele bezienswaardigheden. Ik weet al niet meer zo goed wat ik gekozen heb, maar het was iets met Paintball en Pilsner Urquell :)
De avond, jawel, een feestje. Tijdens de presentatie overdag werden ons enkele mooie termen naar het hoofd gegooid van ‘Nation2Nation party’, ‘Kamikaze’ en ‘in cooperation with VCE (een economische unif in Praag)’, maar met het feestje van de dag ervoor in het achterhoofd hielden we onze verwachtingen erg laag. Niets was echter minder waar. De locatie, fuifzaal Kamikaze, lag op het eiland in de Maldou/Vltava, de rivier die door Praag stroomt. Van buiten leek het op een vervallen hangaar, maar binnenin was het chiquer en groter dan de beste fuifzaal van Leuven. Het complex had ook nog een even grote kelder waar andere muziek gespeeld werd. Er was een lange toog langs heel de zijkant die versierd was met spotjes en sfeerlichten.
Een dure avond denk je dan misschien, maar ook dat was een onterechte vrees. Met 170Kc (7€) kwam je toe voor heel de avond, zijnde inkom, vestiaire, wc (gratis) en enkele liters bier. Een grappig feit wel: ik heb meer aan vestiaire betaald (40Kc) dan aan inkom (30Kc). Normaal was de vestiaire maar 20Kc, maar desondanks dat ik mijn pull in de mouw van mijn jas gestoken had, mocht ik voor twee stuks betalen. En ook hier, Tsjechische pinten aan 25Kc. Probeer dat maar eens in het MusiCafé :)
Ook heeft Praag me voor de tweede keer duidelijk gemaakt dat het niet loont om op EEN bus te stappen om op MIJN kot te geraken, zelfs niet als er 50 andere mensen op die bus stappen. Op het moment dat die bus dan in een buurt komt dat niet meer op je stadsplan staat, kan het helpen om een nachttram te nemen die in de andere richting lijkt te rijden. Even de Tsjechische ‘jeugd’ (die bijzonder vriendelijk is als een buitenlander om 4u ‘s nachts je de weg vraagt) raadplegen kan ook altijd helpen.
De huisvesting
Tussendoor gaat de zoektocht naar een kot nog steeds verder. Dagelijks contacteer ik er wel eentje om een kijkje te gaan nemen. Vaak laten de (inwonende) hoofdhuurders iedereen gedurende een weekje komen kijken, en kiezen zij op het einde van die week hun nieuwe flatmate uit de geïnteresseerden. Tot dusver hier nog geen geluk mee gehad. Misschien zo meteen om 16u, met een kot nabij het Nationaal Theater..
Voeding
Wie de foto’s van mijn kot goed bekeken heeft zal wel verstaan dat ik niet sta te popelen om te kokkerellen. Bovendien zijn alle potten vuil, heb ik geen borden of bestek, en kan ik, als niet-roker, het gasvuur niet onmiddellijk aankrijgen. Dus dan zoek ik eten buitenshuis. En wanneer de klassieke hongerstillers als pizza, McDonald’s, pasta en de Menza (alma) allemaal de revue gepasseerd zijn durft men zich wel eens wagen aan een lokale keet. Doch, voorlopig nog enkel diegene die (een deel van) de menu in het Engels heeft. Zo heb ik me al laten verassen door ‘Rybi file smazene obloha, krokety’, wat grote fishsticks met kroketten bleken te zijn, en de ‘Beef with rice’ wat behoorlijk lekker en ook wat pikkant was. Nog niet echt de Tsjechisch keuken dus, maar daar komen we later nog wel toe.
Morgen, donderdag, vertrek ik op de ISC trip, dus daarover in het weekend meer!
Hier ben ik weer, alive and kicking. Deze week is/was het Orientation Week. Dit zijn enkele dagen waarop alle erasmusstudenten van CTU info krijgen omtrent het studieprogramma, inschrijvingen aan de faculteit en wat Tsjechische geschiedenis. Uiteraard gaat dit ook gepaard met wat feestjes.
Maandag
Het is 9 uur, we beginnen de week in een aula. Best vergelijkbaar met een oude aula uit Leuven, gecombineerd met een theaterzaal. Ze werken hier immers ook met zo een ‘balkon’ of ‘verdiepje’. De aula zat overvol met de ruim 400 erasmusstudenten die het komende (half/heel) academiejaar aan de CTU zullen doorbrengen. Verassend ook het aantal Spanjaarden, één op drie erasmussers komt van dat schiereiland in Zuid Europa.
De presentaties van die voormiddag stellen de mensen en de werking het ISC en het Praagse International Office voor. Ook leren we onze eerste Tsjechische woorden, waaronder ook ‘pivo’, ‘prosim’ en ‘dekuji’, welke je nodig hebt om een pintje te bestellen. De zitting werd beëindigd met de verkoop van de ISC lidkaarten. Eén woord: chaos. Een aantal mensen van ISC verspreidde zich over de aula om de kaarten uit te delen. Een goed idee denk je misschien, ware het niet dat elk van deze personen maar een beperkt aantal studenten kon bedienen. We werden alfabetisch in groepen opgedeeld, en A-C moest naar links vooraan, D-G rechts vooraan, etc. Dit tot gevolg dat alle 400 studenten tegelijkertijd door de aula begonnen te lopen, wat algauw in opstoppingen, geduw en tafelloopacrobatie leidde. 0/10 voor efficiëntie, zeker als je weet dat de gebouwen voorzien zijn van ruime en lange gangen waar je dit perfect zou kunnen doen zonder chaos.
De namiddag was voorzien voor sporten allerhande, waaronder voetbal, basketbal en volleybal. deze sporten gingen niet door op de campus in Dejvicka, maar wel in Strahov, enkele kilometers zuidelijker. In Strahov is er meer ruimte en staan er ook enkele dormitories van de universiteit. De verschillende sportveldjes doen denken aan Amerikaanse taferelen, waar ook elk basketbalveldje omsloten wordt door een hek.
De topsporter in mij was echter niet in zijne goeie, dus ik besloot de buurt een beetje te verkennen. Het was droog en de zon kwam zo nu en dan eens goedendag zeggen. Ietwat onverwacht monde die ‘verkenning’ uit in een wandeling van meer dan 2 uur door een reusachtig park (foto’s). Ook maakte ik een praatje met een local die zich wist te herinneren in one thousand, neun hunderd six six in Eindhoven handbal gespeeld te hebben..
De avond zou gevuld worden met een ‘Dinner and Open Air Festival’ in datzelfde Strahov. Een mooie term, wat uiteindelijk meer leek op een kiesweek van Babylon, waar een bandje wat muziek speelt op een klein podiumpje, er ongeveer twee plateau’s hapjes voorzien worden voor 400 man, en je moet betalen voor je bier. Niet getreurd, de Tsjechische bierprijzen verslagen wederom de Belgische. 25 kroon (1€) voor een Tsjechisch pintje. En, de Tsjechische pintjes worden geserveerd in enorme plastiek bekers van, ik vermoed, 40 of 50 centiliter.
Gezien het wederom vroege startuur en matige entertainment niveau, tegen 23u50 een van de laatste bussen en metro’s huiswaarts genomen.
Dinsdag
De dag van de inschrijvingen. Wanneer we in België steen en been klagen over Toledo, moeten we toegeven dat het toch best wel goed georganiseerd is. Je herinschrijven voor een academiejaar doe je in 1 muisklik, en vakken selecteren kan je ook eenvoudig via een webmodule. Dat er dan af en toe iets misloopt moeten we er dan maar bijnemen.
Het Tsjechische verhaal is daarentegen van een ander kaliber. Geen online inschrijving, geen e-mails, zelfs bijna geen pc komt er aan te pas. Een goed ouderwets papieren ‘Study Record’ speelt hier de hoofdrol. In dit boekje schrijf je eerst je naam, registratienummer, geboortedatum en verblijfsadres. Bovenaan prijkt ook een foto. Op de volgende bladzijde vermeld je de vakken die je opneemt aan de universiteit, telkens met vaknummer, docent en college-uren. Als je je examen aflegt zal de prof hier dan ook je resultaat in vermelden. Dit (belangrijk) document wordt dan voorzien van een 4 tal stempels van de faculteit.
Tot dusver geen onoverkomelijk probleem. Qua efficiëntie scheelt er daarentegen wel iets. Je gaat tegen 8u30 naar het faculteitsgebouw, om 9u30 mag je binnen in de aula, om 10u00 begint de presentatie en na dat kwartiertje gezever kan je beginnen invullen. Je moet echter snel zijn, want als je klaar bent mag je (aanschuiven) om vooraan je stempels te gaan halen. Tegen 11u30 (als je snel kan schrijven) ben je dan terug buiten met je boekje en je stempels van de faculteit. Ja, van de faculteit, en niet van de universiteit. Elke faculteit doet hier zijn eigen zin en kiest zelf een inschrijvingsprocedure. Ik heb (gelukkiglijk) al mijn vakken aan dezelfde faculteit, en was er dus vanaf na die ene voormiddag. Mijn collega Thomas is een ander lot beschoren, uit elke faculteit een vak (er zijn er een 7 tal). Hiervoor dient hij bij elke faculteit de inschrijvingsprocedure te doorlopen. Tijdrovend? Inderdaad. Hoeveel dagen trekt de universiteit uit voor dit inschrijvingsritueel? Eén dag. Ziet u het probleem? Ik denk dat hij tegen de avond nog niet eens halverwege was.. Lang leve Toledo!
Tot daar het eerste deel van de dag. In de namiddag kregen we een tweede infosessie van het ISC. Deze keer was het een saaie parlé over de geschiedenis van Praag en Tsjechië in het algemeen, met de Tweede Wereldoorlog, het socialisme, communisme en de ‘nieuwe markteconomie’. Nadien volgde de presentaties van de Orientation Week Trips die de komende dagen plaatsvinden. ISC had voor ons een 8 tal trips georganiseerd naar verschillende delen van Tsjechie en enkele bezienswaardigheden. Ik weet al niet meer zo goed wat ik gekozen heb, maar het was iets met Paintball en Pilsner Urquell :)
De avond, jawel, een feestje. Tijdens de presentatie overdag werden ons enkele mooie termen naar het hoofd gegooid van ‘Nation2Nation party’, ‘Kamikaze’ en ‘in cooperation with VCE (een economische unif in Praag)’, maar met het feestje van de dag ervoor in het achterhoofd hielden we onze verwachtingen erg laag. Niets was echter minder waar. De locatie, fuifzaal Kamikaze, lag op het eiland in de Maldou/Vltava, de rivier die door Praag stroomt. Van buiten leek het op een vervallen hangaar, maar binnenin was het chiquer en groter dan de beste fuifzaal van Leuven. Het complex had ook nog een even grote kelder waar andere muziek gespeeld werd. Er was een lange toog langs heel de zijkant die versierd was met spotjes en sfeerlichten.
Een dure avond denk je dan misschien, maar ook dat was een onterechte vrees. Met 170Kc (7€) kwam je toe voor heel de avond, zijnde inkom, vestiaire, wc (gratis) en enkele liters bier. Een grappig feit wel: ik heb meer aan vestiaire betaald (40Kc) dan aan inkom (30Kc). Normaal was de vestiaire maar 20Kc, maar desondanks dat ik mijn pull in de mouw van mijn jas gestoken had, mocht ik voor twee stuks betalen. En ook hier, Tsjechische pinten aan 25Kc. Probeer dat maar eens in het MusiCafé :)
Ook heeft Praag me voor de tweede keer duidelijk gemaakt dat het niet loont om op EEN bus te stappen om op MIJN kot te geraken, zelfs niet als er 50 andere mensen op die bus stappen. Op het moment dat die bus dan in een buurt komt dat niet meer op je stadsplan staat, kan het helpen om een nachttram te nemen die in de andere richting lijkt te rijden. Even de Tsjechische ‘jeugd’ (die bijzonder vriendelijk is als een buitenlander om 4u ‘s nachts je de weg vraagt) raadplegen kan ook altijd helpen.
De huisvesting
Tussendoor gaat de zoektocht naar een kot nog steeds verder. Dagelijks contacteer ik er wel eentje om een kijkje te gaan nemen. Vaak laten de (inwonende) hoofdhuurders iedereen gedurende een weekje komen kijken, en kiezen zij op het einde van die week hun nieuwe flatmate uit de geïnteresseerden. Tot dusver hier nog geen geluk mee gehad. Misschien zo meteen om 16u, met een kot nabij het Nationaal Theater..
Voeding
Wie de foto’s van mijn kot goed bekeken heeft zal wel verstaan dat ik niet sta te popelen om te kokkerellen. Bovendien zijn alle potten vuil, heb ik geen borden of bestek, en kan ik, als niet-roker, het gasvuur niet onmiddellijk aankrijgen. Dus dan zoek ik eten buitenshuis. En wanneer de klassieke hongerstillers als pizza, McDonald’s, pasta en de Menza (alma) allemaal de revue gepasseerd zijn durft men zich wel eens wagen aan een lokale keet. Doch, voorlopig nog enkel diegene die (een deel van) de menu in het Engels heeft. Zo heb ik me al laten verassen door ‘Rybi file smazene obloha, krokety’, wat grote fishsticks met kroketten bleken te zijn, en de ‘Beef with rice’ wat behoorlijk lekker en ook wat pikkant was. Nog niet echt de Tsjechisch keuken dus, maar daar komen we later nog wel toe.
Morgen, donderdag, vertrek ik op de ISC trip, dus daarover in het weekend meer!
zaterdag 20 september 2008
Ahoj
Goeiemiddag België!
Eindelijk een eerste berichtje op deze maagdelijke blog! Moest het van mij afgehangen hebben, dit zou er al sneller opgestaan hebben, maar als een mens geen internet heeft dan is dat nogal moeilijk. Hieronder dus het relaas van de eerste dagen.
Dinsdag 16/09
Juist, goed opgemerkt, ik was dan nog niet in Praag… waarom dan hier beginnen? Wel, omdat ik tot deze dag nog geen kot had in Praag. Dagelijks keek ik de flat-sharing site na, maar ik had er nog geen gevonden. Een aantal lagen ver uit het centrum, anderen waren flats voor 1 persoon (sociaal contact?), of de prijs was te hoog. De prijs van een kot in Praag (centrum) ligt tussen de 6000Kc en de 11000Kc per maand. Anderen reageerden ook niet op mijn emails. Maar dus, dinsdag vond ik een kot. Het was geen super kot, maar het zou ook alleen maar voor de eerste 2 weken zijn, zodat ik van daaruit een ander kot kon zoeken. Ik belde die kerel op en hij gaf me het juiste adres, cerninova in zizkov. Ik zou betalen als ik de volgende dag in Praag aankwam.
Bemerk de voorwaardelijke wijs in deze laatste zinnen. Dat belooft niet veel goeds..
Woensdag 17/09
04u opstaan, 06u45 opstijgen, 08u10 landen. Het avontuur was begonnen. Eens in de aankomsthal moest ik mijn Tsjechische buddy zien te vinden, Michal Pravda. Geen nood, ik had een foto van hem! Er stonden echter maar 3 mensen en een paardenkop, maar na 5 minuutjes kwam hij opdagen.
9u. We moesten de bus op naar ‘dejvicka’, een metrostation net boven het centrum van Praag. Best wel grappig, van alle infopanelen in de bus of aan de bushalte kon ik niets verstaan, zelfs geen woord, zelfs niet een beetje. Mijn Tsjechisch was op dat moment dan ook beperkt tot de getallen van 1 tot 10, een 8 tal kleuren, en ‘ano’ wat ‘ja’ betekent. Nuja, mijn buddy wist blijkbaar wel waar ie mee bezig was. Van bus naar metro, van metro naar metro, en van metro naar tram.. nu weet ik waarom er valiezen bestaan MET wieltjes. Een zak van 20kg, een rugzak en een laptoptas zijn niet ideaal op metro’s en roltrappen.
13u. Bon, aangekomen in Cerninova straat. Nu moest ik de eigenaar van dat kot (Ivan) bellen om te komen opendoen. Doch, geen deur die opging, wel een uitleg over telefoon dat hij ‘vergeten’ was dat ik kwam. Toen ik hem vanuit België opbelde stond hij in de winkel en kon hij het nergens opschrijven. Resultaat: mijn kamer was doorverhuurd aan iemand anders.. dus ja, daar stond ik dan, op straat met mijn valiezen (en mijn buddy).
We besloten dan maar om terug richting dejvicka te gaan omdat daar de dormitories van de universiteit waren, waar er misschien nog wel een bed over was. Onderweg belde Ivan me echter terug op. Ik mocht 1 nacht bij hem blijven slapen en hij zou me helpen zoeken naar een ander kot. Zo gezegd zo gedaan, wij met de valiezen naar Londynska, een drukke straat nabij Namesti Miru. Toen we Ivan daar ontmoette heeft hij zich nog 10 keer geëxcuseerd.
Ivan was wel een sympathieke kerel. Ik schat rond de 25 jaar en was zelf op erasmus geweest naar spanje. Zoals hij beloofd had toonde hij me een paar sites om koten te vinden. Er bleek echter niet zo veel online te staan, maar toch had ik er 2 waar ik die avond mocht gaan kijken. Om de rest van de namiddag door te komen had ik afgesproken met Thomas, mijn mede erasmus collega van België (kulak).
Thomas is best wel sympathiek, (geen slecht woord over hem, want hij leest dit misschien ook :)) en was al enkele dagen langer in Praag. Hij leidde me die namiddag dan ook rond in de delen van Praag die hij al wat verkend had. Hoog tijd ook om de eerste foto’s te nemen..
18u. De eerste kot bezichtiging. Een teleurstelling. Het was een kot dat ik al eerder op internet tegengekomen was, maar dat omwille van allerlei redenen niet in aanmerking kwam. Het had een slechte verbinding naar de universiteit, er stond geen bed in de kamer (alleen een bank), er was geen gemeenschappelijke living en ik zou er de eerste maand alleen moeten wonen. Vlug naar het tweede kot dacht ik toen, maar ook dat was niet zoals verwacht. De eigenaar die ik moest bellen als ik er was nam haar telefoon niet meer op..
’s Avonds nuttigde thomas en ik de (voor mij) eerste druppels Pilsner Urquell. 30Kc (€1,30) voor een halve liter!
Donderdag 18/09
Ik had om 11u afgesproken met mijn buddy in dejvicka om aankomst in Praag ‘officieel’ te maken. Ik zou er mijn studentenkaart en een ‘foodpack’ krijgen.. Maar eerst de valiezen verhuizen. Ivan vertrok die dag naar Bratislava (Slowakije) dus moesten mijn dingen daar weg. Ik kon ze tijdelijk onderbrengen op het kot van Thomas, wat ongeveer 25 minuten verwijderd was van Ivan zijn flat. Het laatste stuk van die trip was te voet, maar gelukkiglijk hebben ze hier en daar een Billa of nen Albert (2 supermarktketens) die hun karretjes buiten stallen. Voor 5Kc (die ik van een plaatselijke czech kreeg) had ik dus een karretje om mijn spullen te verhuizen. Ondanks dat ik vond dat de mensen in de straten er zelf soms grappig uitzagen, keken ze toch op van mijn winkelkardoortocht..
11u. Aangekomen in dejvicka. ISC, wat staat voor International Student Club, is een best wel goed georganiseerde studentenvereniging die alles voor erasmusers en andere buitenlanders regelt. ISC had een kantoortje op de 3e verdieping van het masarykova hotel, één van de dormitories van de universiteit. Daar kreeg ik dus mijn ‘foodpack’ wat uiteindelijk een grote envloppe was met enkele documenten voor de studentenkaart en metropas. Ook kreeg ik er gratis mijn Tsjechische simkaart die al voor 200Kc opgeladen was (8€). In dat kantoortje staan ook enkele pc’s die door de studenten mogen gebruikt worden.
12u. Hierna konden we, mijn buddy en ik, naar het universiteitsgebouw om mijn studentenkaart te laten maken. Een half uurtje later (lange wachtrij) had ik die in mijn bezit en konden we een bezoekje brengen aan de plaatselijke Menza, zeg maar den Alma van Praag. Er was keuze tussen een 4 tal gerechten, waaronder de kip met een sausje van hesp, kaas en perziken, en frietjes, me er het lekkerste uitzag. Ook nam ik, op aanraden van Michal, een glas warme thee. Kwaliteit van het eten: best wel ok, prijs van mijn maaltijd: 40Kc (€1,60)!
14u. De rest van de namiddag werd weer besteed aan het zoeken van een kot. Ik moest wel, want voor de komende nacht had ik nog geen bed.. Zo belandde ik in de Korunni straat, dicht bij Namesti Miru, een metrostation op de lijn die naar dejvicka gaat.
De eigenaar bleek een zuid afrikaan, maar zijn Nederlands was toch ‘ni goed ni’ zei hij zelf, we bleven dus bij het Engels. Het gebouw zelf bleek wel een overblijfsel van de koude oorlog. Ook het kot/flat was amper een aanblik waard. Niets waar ik 5 maand in zou willen leven, maar wat wel zou kunnen dienen als tijdelijk onderkomen om van hieruit verder te zoeken. Het was ondertussen ook al 17u dus de kans dat ik die dag nog iets anders zou vinden werd met het uur kleiner. Ik besliste het kot te nemen voor 1 maand, korter wilde de eigenaar niet. De foto’s spreken voor zichzelf, dus daar zal ik niet over uitweiden. Ik kon mijn spullen dus weer verhuizen naar, ondertussen, kot nummer 3.
’s Avonds nog iets gaan drinken met Thomas, maar toch vroeg teruggekeerd naar mijn kot. Misschien kon ik nog iets op mijn blog schrijven? Neen hoor, er was geen internet. Dit kot moest het hebben van toevallig passerende wifi signalen, en jammer genoeg was er geen in de buurt. Slapen dan maar. Mijn lakens had ik bij dus dat was geen probleem, maar een deken en een kussen waren ze hier precies wel vergeten.. dan maar wat extra lakens bovenop, en een trui in mijn kussensloop. Niet zo comfortabel, maar ik was doodop dus het maakte niet veel uit, als ik maar slapen kon.
Vrijdag 19/09
Een topdag tot dusver. Het kan moeilijk anders, geef toe :). De douche ziet er niet uit, maar het water is wel lekker heet. Vandaag toonde ik Thomas de gang van zaken voor het ISC en de studentenkaart. Hij had zelf ook een buddy, maar die was op vakantie.. (proficiat, mooie timing!). De rest van de namiddag zat ik nog wat bij thomas op kot om daar op internet wat rond te kijken voor een kot. Echter, dit keer zonder stress :). Ook zijn we op zoek gegaan naar een deken en een kussen voor mijn bed, maar een ‘dekenwinkel’ vinden was niet zo eenvoudig. Bij toeval wel gevonden en daar, met woordenboek in de hand, enkele dingen gekocht. Voortaan niet meer vergeten: ‘deken’ in het Tsjechisch is ‘prikryvka’ :)
Het was vrijdagavond, dus de feestavond voor de werkmens (en er zat een werkmens op Thomas zijn kot, Marek). Bovendien was het de dag ervoor, donderdag, Thomas zijn verjaardag geweest. Tijd voor een feestje dus. Al vroeg op de avond (naar Leuvense normen), 20u30, begaven we ons naar hetzelfde etablissement waar we woensdagavond zaten. ‘We’ waren die avond Thomas (belg), Marek (tsjechisch, ‘den czech’), David (Iers/Japans, ‘de jap’), Milan (ook een buitenlander), en ik. In de loop van de avond kwam er ook nog een Amerikaan bij. Naarmate de uren vorderde, het bier in halve liters bijbesteld werd, en we elkaar wat leerde kennen (dan spreek ik vooral voor mezelf, Thomas zat bij die mannen op kot), kwam de sfeer er deftig in. Tegen het eind kwam er een groep buitenlanders aan de tafel naast ons zitten en begonnen ze te armworstelen. Hun vrienden stonden er rond, met elk een glas in hun hand. Net een fragment uit een Duitse film (waarom Duits? Ik weet niet, oktoberfest?). Zie foto’s.
Het was al gauw 02u00 en er reden geen metro’s meer. Toch zat ik nog een 20 minuten van mijn kot. Dit wordt in Praag opgelost door de nachttram, maar het duurde een tijdje voor ik er wijs uit geraakte welke tram welke route deed in welke richting. ‘De politie, je vriend’ denk je dan, maar als ‘yesyes’ hun enige Engels is, dan kom je hier ook niet veel verder mee. Hoe dan ook in redelijke tijdsspanne mijn kot bereikt.
Zaterdag 20/09
Een eerste rustige dag, dus ik besloot de buurt rond men kot even te verkennen. Na 2 minuten botste ik al direct op een nieuw shoppingcenter met in de kelder nen Albert. Daar kon ik dan wat water en broodbeleg kopen. Terug op mijn kot was ik wat muziek aan het luisteren en wat Tsjechisch aan het leren uit mijn woordenboek (dagen van de week, maanden van het jaar, ..), tot ik plots zonder teveel nadenken mijn webbrowser opendeed. Bij toetamtallamutus! Google kwam tevoorschijn! Even iets op de blog posten dacht ik toen..
Do pozdeji, tot later!
Willem
Eindelijk een eerste berichtje op deze maagdelijke blog! Moest het van mij afgehangen hebben, dit zou er al sneller opgestaan hebben, maar als een mens geen internet heeft dan is dat nogal moeilijk. Hieronder dus het relaas van de eerste dagen.
Dinsdag 16/09
Juist, goed opgemerkt, ik was dan nog niet in Praag… waarom dan hier beginnen? Wel, omdat ik tot deze dag nog geen kot had in Praag. Dagelijks keek ik de flat-sharing site na, maar ik had er nog geen gevonden. Een aantal lagen ver uit het centrum, anderen waren flats voor 1 persoon (sociaal contact?), of de prijs was te hoog. De prijs van een kot in Praag (centrum) ligt tussen de 6000Kc en de 11000Kc per maand. Anderen reageerden ook niet op mijn emails. Maar dus, dinsdag vond ik een kot. Het was geen super kot, maar het zou ook alleen maar voor de eerste 2 weken zijn, zodat ik van daaruit een ander kot kon zoeken. Ik belde die kerel op en hij gaf me het juiste adres, cerninova in zizkov. Ik zou betalen als ik de volgende dag in Praag aankwam.
Bemerk de voorwaardelijke wijs in deze laatste zinnen. Dat belooft niet veel goeds..
Woensdag 17/09
04u opstaan, 06u45 opstijgen, 08u10 landen. Het avontuur was begonnen. Eens in de aankomsthal moest ik mijn Tsjechische buddy zien te vinden, Michal Pravda. Geen nood, ik had een foto van hem! Er stonden echter maar 3 mensen en een paardenkop, maar na 5 minuutjes kwam hij opdagen.
9u. We moesten de bus op naar ‘dejvicka’, een metrostation net boven het centrum van Praag. Best wel grappig, van alle infopanelen in de bus of aan de bushalte kon ik niets verstaan, zelfs geen woord, zelfs niet een beetje. Mijn Tsjechisch was op dat moment dan ook beperkt tot de getallen van 1 tot 10, een 8 tal kleuren, en ‘ano’ wat ‘ja’ betekent. Nuja, mijn buddy wist blijkbaar wel waar ie mee bezig was. Van bus naar metro, van metro naar metro, en van metro naar tram.. nu weet ik waarom er valiezen bestaan MET wieltjes. Een zak van 20kg, een rugzak en een laptoptas zijn niet ideaal op metro’s en roltrappen.
13u. Bon, aangekomen in Cerninova straat. Nu moest ik de eigenaar van dat kot (Ivan) bellen om te komen opendoen. Doch, geen deur die opging, wel een uitleg over telefoon dat hij ‘vergeten’ was dat ik kwam. Toen ik hem vanuit België opbelde stond hij in de winkel en kon hij het nergens opschrijven. Resultaat: mijn kamer was doorverhuurd aan iemand anders.. dus ja, daar stond ik dan, op straat met mijn valiezen (en mijn buddy).
We besloten dan maar om terug richting dejvicka te gaan omdat daar de dormitories van de universiteit waren, waar er misschien nog wel een bed over was. Onderweg belde Ivan me echter terug op. Ik mocht 1 nacht bij hem blijven slapen en hij zou me helpen zoeken naar een ander kot. Zo gezegd zo gedaan, wij met de valiezen naar Londynska, een drukke straat nabij Namesti Miru. Toen we Ivan daar ontmoette heeft hij zich nog 10 keer geëxcuseerd.
Ivan was wel een sympathieke kerel. Ik schat rond de 25 jaar en was zelf op erasmus geweest naar spanje. Zoals hij beloofd had toonde hij me een paar sites om koten te vinden. Er bleek echter niet zo veel online te staan, maar toch had ik er 2 waar ik die avond mocht gaan kijken. Om de rest van de namiddag door te komen had ik afgesproken met Thomas, mijn mede erasmus collega van België (kulak).
Thomas is best wel sympathiek, (geen slecht woord over hem, want hij leest dit misschien ook :)) en was al enkele dagen langer in Praag. Hij leidde me die namiddag dan ook rond in de delen van Praag die hij al wat verkend had. Hoog tijd ook om de eerste foto’s te nemen..
18u. De eerste kot bezichtiging. Een teleurstelling. Het was een kot dat ik al eerder op internet tegengekomen was, maar dat omwille van allerlei redenen niet in aanmerking kwam. Het had een slechte verbinding naar de universiteit, er stond geen bed in de kamer (alleen een bank), er was geen gemeenschappelijke living en ik zou er de eerste maand alleen moeten wonen. Vlug naar het tweede kot dacht ik toen, maar ook dat was niet zoals verwacht. De eigenaar die ik moest bellen als ik er was nam haar telefoon niet meer op..
’s Avonds nuttigde thomas en ik de (voor mij) eerste druppels Pilsner Urquell. 30Kc (€1,30) voor een halve liter!
Donderdag 18/09
Ik had om 11u afgesproken met mijn buddy in dejvicka om aankomst in Praag ‘officieel’ te maken. Ik zou er mijn studentenkaart en een ‘foodpack’ krijgen.. Maar eerst de valiezen verhuizen. Ivan vertrok die dag naar Bratislava (Slowakije) dus moesten mijn dingen daar weg. Ik kon ze tijdelijk onderbrengen op het kot van Thomas, wat ongeveer 25 minuten verwijderd was van Ivan zijn flat. Het laatste stuk van die trip was te voet, maar gelukkiglijk hebben ze hier en daar een Billa of nen Albert (2 supermarktketens) die hun karretjes buiten stallen. Voor 5Kc (die ik van een plaatselijke czech kreeg) had ik dus een karretje om mijn spullen te verhuizen. Ondanks dat ik vond dat de mensen in de straten er zelf soms grappig uitzagen, keken ze toch op van mijn winkelkardoortocht..
11u. Aangekomen in dejvicka. ISC, wat staat voor International Student Club, is een best wel goed georganiseerde studentenvereniging die alles voor erasmusers en andere buitenlanders regelt. ISC had een kantoortje op de 3e verdieping van het masarykova hotel, één van de dormitories van de universiteit. Daar kreeg ik dus mijn ‘foodpack’ wat uiteindelijk een grote envloppe was met enkele documenten voor de studentenkaart en metropas. Ook kreeg ik er gratis mijn Tsjechische simkaart die al voor 200Kc opgeladen was (8€). In dat kantoortje staan ook enkele pc’s die door de studenten mogen gebruikt worden.
12u. Hierna konden we, mijn buddy en ik, naar het universiteitsgebouw om mijn studentenkaart te laten maken. Een half uurtje later (lange wachtrij) had ik die in mijn bezit en konden we een bezoekje brengen aan de plaatselijke Menza, zeg maar den Alma van Praag. Er was keuze tussen een 4 tal gerechten, waaronder de kip met een sausje van hesp, kaas en perziken, en frietjes, me er het lekkerste uitzag. Ook nam ik, op aanraden van Michal, een glas warme thee. Kwaliteit van het eten: best wel ok, prijs van mijn maaltijd: 40Kc (€1,60)!
14u. De rest van de namiddag werd weer besteed aan het zoeken van een kot. Ik moest wel, want voor de komende nacht had ik nog geen bed.. Zo belandde ik in de Korunni straat, dicht bij Namesti Miru, een metrostation op de lijn die naar dejvicka gaat.
De eigenaar bleek een zuid afrikaan, maar zijn Nederlands was toch ‘ni goed ni’ zei hij zelf, we bleven dus bij het Engels. Het gebouw zelf bleek wel een overblijfsel van de koude oorlog. Ook het kot/flat was amper een aanblik waard. Niets waar ik 5 maand in zou willen leven, maar wat wel zou kunnen dienen als tijdelijk onderkomen om van hieruit verder te zoeken. Het was ondertussen ook al 17u dus de kans dat ik die dag nog iets anders zou vinden werd met het uur kleiner. Ik besliste het kot te nemen voor 1 maand, korter wilde de eigenaar niet. De foto’s spreken voor zichzelf, dus daar zal ik niet over uitweiden. Ik kon mijn spullen dus weer verhuizen naar, ondertussen, kot nummer 3.
’s Avonds nog iets gaan drinken met Thomas, maar toch vroeg teruggekeerd naar mijn kot. Misschien kon ik nog iets op mijn blog schrijven? Neen hoor, er was geen internet. Dit kot moest het hebben van toevallig passerende wifi signalen, en jammer genoeg was er geen in de buurt. Slapen dan maar. Mijn lakens had ik bij dus dat was geen probleem, maar een deken en een kussen waren ze hier precies wel vergeten.. dan maar wat extra lakens bovenop, en een trui in mijn kussensloop. Niet zo comfortabel, maar ik was doodop dus het maakte niet veel uit, als ik maar slapen kon.
Vrijdag 19/09
Een topdag tot dusver. Het kan moeilijk anders, geef toe :). De douche ziet er niet uit, maar het water is wel lekker heet. Vandaag toonde ik Thomas de gang van zaken voor het ISC en de studentenkaart. Hij had zelf ook een buddy, maar die was op vakantie.. (proficiat, mooie timing!). De rest van de namiddag zat ik nog wat bij thomas op kot om daar op internet wat rond te kijken voor een kot. Echter, dit keer zonder stress :). Ook zijn we op zoek gegaan naar een deken en een kussen voor mijn bed, maar een ‘dekenwinkel’ vinden was niet zo eenvoudig. Bij toeval wel gevonden en daar, met woordenboek in de hand, enkele dingen gekocht. Voortaan niet meer vergeten: ‘deken’ in het Tsjechisch is ‘prikryvka’ :)
Het was vrijdagavond, dus de feestavond voor de werkmens (en er zat een werkmens op Thomas zijn kot, Marek). Bovendien was het de dag ervoor, donderdag, Thomas zijn verjaardag geweest. Tijd voor een feestje dus. Al vroeg op de avond (naar Leuvense normen), 20u30, begaven we ons naar hetzelfde etablissement waar we woensdagavond zaten. ‘We’ waren die avond Thomas (belg), Marek (tsjechisch, ‘den czech’), David (Iers/Japans, ‘de jap’), Milan (ook een buitenlander), en ik. In de loop van de avond kwam er ook nog een Amerikaan bij. Naarmate de uren vorderde, het bier in halve liters bijbesteld werd, en we elkaar wat leerde kennen (dan spreek ik vooral voor mezelf, Thomas zat bij die mannen op kot), kwam de sfeer er deftig in. Tegen het eind kwam er een groep buitenlanders aan de tafel naast ons zitten en begonnen ze te armworstelen. Hun vrienden stonden er rond, met elk een glas in hun hand. Net een fragment uit een Duitse film (waarom Duits? Ik weet niet, oktoberfest?). Zie foto’s.
Het was al gauw 02u00 en er reden geen metro’s meer. Toch zat ik nog een 20 minuten van mijn kot. Dit wordt in Praag opgelost door de nachttram, maar het duurde een tijdje voor ik er wijs uit geraakte welke tram welke route deed in welke richting. ‘De politie, je vriend’ denk je dan, maar als ‘yesyes’ hun enige Engels is, dan kom je hier ook niet veel verder mee. Hoe dan ook in redelijke tijdsspanne mijn kot bereikt.
Zaterdag 20/09
Een eerste rustige dag, dus ik besloot de buurt rond men kot even te verkennen. Na 2 minuten botste ik al direct op een nieuw shoppingcenter met in de kelder nen Albert. Daar kon ik dan wat water en broodbeleg kopen. Terug op mijn kot was ik wat muziek aan het luisteren en wat Tsjechisch aan het leren uit mijn woordenboek (dagen van de week, maanden van het jaar, ..), tot ik plots zonder teveel nadenken mijn webbrowser opendeed. Bij toetamtallamutus! Google kwam tevoorschijn! Even iets op de blog posten dacht ik toen..
Do pozdeji, tot later!
Willem
Abonneren op:
Posts (Atom)
