Ahoj

Goeiemiddag België!

Eindelijk een eerste berichtje op deze maagdelijke blog! Moest het van mij afgehangen hebben, dit zou er al sneller opgestaan hebben, maar als een mens geen internet heeft dan is dat nogal moeilijk. Hieronder dus het relaas van de eerste dagen.

Dinsdag 16/09
Juist, goed opgemerkt, ik was dan nog niet in Praag… waarom dan hier beginnen? Wel, omdat ik tot deze dag nog geen kot had in Praag. Dagelijks keek ik de flat-sharing site na, maar ik had er nog geen gevonden. Een aantal lagen ver uit het centrum, anderen waren flats voor 1 persoon (sociaal contact?), of de prijs was te hoog. De prijs van een kot in Praag (centrum) ligt tussen de 6000Kc en de 11000Kc per maand. Anderen reageerden ook niet op mijn emails. Maar dus, dinsdag vond ik een kot. Het was geen super kot, maar het zou ook alleen maar voor de eerste 2 weken zijn, zodat ik van daaruit een ander kot kon zoeken. Ik belde die kerel op en hij gaf me het juiste adres, cerninova in zizkov. Ik zou betalen als ik de volgende dag in Praag aankwam.
Bemerk de voorwaardelijke wijs in deze laatste zinnen. Dat belooft niet veel goeds..

Woensdag 17/09
04u opstaan, 06u45 opstijgen, 08u10 landen. Het avontuur was begonnen. Eens in de aankomsthal moest ik mijn Tsjechische buddy zien te vinden, Michal Pravda. Geen nood, ik had een foto van hem! Er stonden echter maar 3 mensen en een paardenkop, maar na 5 minuutjes kwam hij opdagen.

9u. We moesten de bus op naar ‘dejvicka’, een metrostation net boven het centrum van Praag. Best wel grappig, van alle infopanelen in de bus of aan de bushalte kon ik niets verstaan, zelfs geen woord, zelfs niet een beetje. Mijn Tsjechisch was op dat moment dan ook beperkt tot de getallen van 1 tot 10, een 8 tal kleuren, en ‘ano’ wat ‘ja’ betekent. Nuja, mijn buddy wist blijkbaar wel waar ie mee bezig was. Van bus naar metro, van metro naar metro, en van metro naar tram.. nu weet ik waarom er valiezen bestaan MET wieltjes. Een zak van 20kg, een rugzak en een laptoptas zijn niet ideaal op metro’s en roltrappen.

13u. Bon, aangekomen in Cerninova straat. Nu moest ik de eigenaar van dat kot (Ivan) bellen om te komen opendoen. Doch, geen deur die opging, wel een uitleg over telefoon dat hij ‘vergeten’ was dat ik kwam. Toen ik hem vanuit België opbelde stond hij in de winkel en kon hij het nergens opschrijven. Resultaat: mijn kamer was doorverhuurd aan iemand anders.. dus ja, daar stond ik dan, op straat met mijn valiezen (en mijn buddy).
We besloten dan maar om terug richting dejvicka te gaan omdat daar de dormitories van de universiteit waren, waar er misschien nog wel een bed over was. Onderweg belde Ivan me echter terug op. Ik mocht 1 nacht bij hem blijven slapen en hij zou me helpen zoeken naar een ander kot. Zo gezegd zo gedaan, wij met de valiezen naar Londynska, een drukke straat nabij Namesti Miru. Toen we Ivan daar ontmoette heeft hij zich nog 10 keer geëxcuseerd.

Ivan was wel een sympathieke kerel. Ik schat rond de 25 jaar en was zelf op erasmus geweest naar spanje. Zoals hij beloofd had toonde hij me een paar sites om koten te vinden. Er bleek echter niet zo veel online te staan, maar toch had ik er 2 waar ik die avond mocht gaan kijken. Om de rest van de namiddag door te komen had ik afgesproken met Thomas, mijn mede erasmus collega van België (kulak).

Thomas is best wel sympathiek, (geen slecht woord over hem, want hij leest dit misschien ook :)) en was al enkele dagen langer in Praag. Hij leidde me die namiddag dan ook rond in de delen van Praag die hij al wat verkend had. Hoog tijd ook om de eerste foto’s te nemen..

18u. De eerste kot bezichtiging. Een teleurstelling. Het was een kot dat ik al eerder op internet tegengekomen was, maar dat omwille van allerlei redenen niet in aanmerking kwam. Het had een slechte verbinding naar de universiteit, er stond geen bed in de kamer (alleen een bank), er was geen gemeenschappelijke living en ik zou er de eerste maand alleen moeten wonen. Vlug naar het tweede kot dacht ik toen, maar ook dat was niet zoals verwacht. De eigenaar die ik moest bellen als ik er was nam haar telefoon niet meer op..

’s Avonds nuttigde thomas en ik de (voor mij) eerste druppels Pilsner Urquell. 30Kc (€1,30) voor een halve liter!

Donderdag 18/09
Ik had om 11u afgesproken met mijn buddy in dejvicka om aankomst in Praag ‘officieel’ te maken. Ik zou er mijn studentenkaart en een ‘foodpack’ krijgen.. Maar eerst de valiezen verhuizen. Ivan vertrok die dag naar Bratislava (Slowakije) dus moesten mijn dingen daar weg. Ik kon ze tijdelijk onderbrengen op het kot van Thomas, wat ongeveer 25 minuten verwijderd was van Ivan zijn flat. Het laatste stuk van die trip was te voet, maar gelukkiglijk hebben ze hier en daar een Billa of nen Albert (2 supermarktketens) die hun karretjes buiten stallen. Voor 5Kc (die ik van een plaatselijke czech kreeg) had ik dus een karretje om mijn spullen te verhuizen. Ondanks dat ik vond dat de mensen in de straten er zelf soms grappig uitzagen, keken ze toch op van mijn winkelkardoortocht..

11u. Aangekomen in dejvicka. ISC, wat staat voor International Student Club, is een best wel goed georganiseerde studentenvereniging die alles voor erasmusers en andere buitenlanders regelt. ISC had een kantoortje op de 3e verdieping van het masarykova hotel, één van de dormitories van de universiteit. Daar kreeg ik dus mijn ‘foodpack’ wat uiteindelijk een grote envloppe was met enkele documenten voor de studentenkaart en metropas. Ook kreeg ik er gratis mijn Tsjechische simkaart die al voor 200Kc opgeladen was (8€). In dat kantoortje staan ook enkele pc’s die door de studenten mogen gebruikt worden.

12u. Hierna konden we, mijn buddy en ik, naar het universiteitsgebouw om mijn studentenkaart te laten maken. Een half uurtje later (lange wachtrij) had ik die in mijn bezit en konden we een bezoekje brengen aan de plaatselijke Menza, zeg maar den Alma van Praag. Er was keuze tussen een 4 tal gerechten, waaronder de kip met een sausje van hesp, kaas en perziken, en frietjes, me er het lekkerste uitzag. Ook nam ik, op aanraden van Michal, een glas warme thee. Kwaliteit van het eten: best wel ok, prijs van mijn maaltijd: 40Kc (€1,60)!

14u. De rest van de namiddag werd weer besteed aan het zoeken van een kot. Ik moest wel, want voor de komende nacht had ik nog geen bed.. Zo belandde ik in de Korunni straat, dicht bij Namesti Miru, een metrostation op de lijn die naar dejvicka gaat.

De eigenaar bleek een zuid afrikaan, maar zijn Nederlands was toch ‘ni goed ni’ zei hij zelf, we bleven dus bij het Engels. Het gebouw zelf bleek wel een overblijfsel van de koude oorlog. Ook het kot/flat was amper een aanblik waard. Niets waar ik 5 maand in zou willen leven, maar wat wel zou kunnen dienen als tijdelijk onderkomen om van hieruit verder te zoeken. Het was ondertussen ook al 17u dus de kans dat ik die dag nog iets anders zou vinden werd met het uur kleiner. Ik besliste het kot te nemen voor 1 maand, korter wilde de eigenaar niet. De foto’s spreken voor zichzelf, dus daar zal ik niet over uitweiden. Ik kon mijn spullen dus weer verhuizen naar, ondertussen, kot nummer 3.

’s Avonds nog iets gaan drinken met Thomas, maar toch vroeg teruggekeerd naar mijn kot. Misschien kon ik nog iets op mijn blog schrijven? Neen hoor, er was geen internet. Dit kot moest het hebben van toevallig passerende wifi signalen, en jammer genoeg was er geen in de buurt. Slapen dan maar. Mijn lakens had ik bij dus dat was geen probleem, maar een deken en een kussen waren ze hier precies wel vergeten.. dan maar wat extra lakens bovenop, en een trui in mijn kussensloop. Niet zo comfortabel, maar ik was doodop dus het maakte niet veel uit, als ik maar slapen kon.

Vrijdag 19/09
Een topdag tot dusver. Het kan moeilijk anders, geef toe :). De douche ziet er niet uit, maar het water is wel lekker heet. Vandaag toonde ik Thomas de gang van zaken voor het ISC en de studentenkaart. Hij had zelf ook een buddy, maar die was op vakantie.. (proficiat, mooie timing!). De rest van de namiddag zat ik nog wat bij thomas op kot om daar op internet wat rond te kijken voor een kot. Echter, dit keer zonder stress :). Ook zijn we op zoek gegaan naar een deken en een kussen voor mijn bed, maar een ‘dekenwinkel’ vinden was niet zo eenvoudig. Bij toeval wel gevonden en daar, met woordenboek in de hand, enkele dingen gekocht. Voortaan niet meer vergeten: ‘deken’ in het Tsjechisch is ‘prikryvka’ :)

Het was vrijdagavond, dus de feestavond voor de werkmens (en er zat een werkmens op Thomas zijn kot, Marek). Bovendien was het de dag ervoor, donderdag, Thomas zijn verjaardag geweest. Tijd voor een feestje dus. Al vroeg op de avond (naar Leuvense normen), 20u30, begaven we ons naar hetzelfde etablissement waar we woensdagavond zaten. ‘We’ waren die avond Thomas (belg), Marek (tsjechisch, ‘den czech’), David (Iers/Japans, ‘de jap’), Milan (ook een buitenlander), en ik. In de loop van de avond kwam er ook nog een Amerikaan bij. Naarmate de uren vorderde, het bier in halve liters bijbesteld werd, en we elkaar wat leerde kennen (dan spreek ik vooral voor mezelf, Thomas zat bij die mannen op kot), kwam de sfeer er deftig in. Tegen het eind kwam er een groep buitenlanders aan de tafel naast ons zitten en begonnen ze te armworstelen. Hun vrienden stonden er rond, met elk een glas in hun hand. Net een fragment uit een Duitse film (waarom Duits? Ik weet niet, oktoberfest?). Zie foto’s.

Het was al gauw 02u00 en er reden geen metro’s meer. Toch zat ik nog een 20 minuten van mijn kot. Dit wordt in Praag opgelost door de nachttram, maar het duurde een tijdje voor ik er wijs uit geraakte welke tram welke route deed in welke richting. ‘De politie, je vriend’ denk je dan, maar als ‘yesyes’ hun enige Engels is, dan kom je hier ook niet veel verder mee. Hoe dan ook in redelijke tijdsspanne mijn kot bereikt.

Zaterdag 20/09
Een eerste rustige dag, dus ik besloot de buurt rond men kot even te verkennen. Na 2 minuten botste ik al direct op een nieuw shoppingcenter met in de kelder nen Albert. Daar kon ik dan wat water en broodbeleg kopen. Terug op mijn kot was ik wat muziek aan het luisteren en wat Tsjechisch aan het leren uit mijn woordenboek (dagen van de week, maanden van het jaar, ..), tot ik plots zonder teveel nadenken mijn webbrowser opendeed. Bij toetamtallamutus! Google kwam tevoorschijn! Even iets op de blog posten dacht ik toen..

Do pozdeji, tot later!
Willem